عقیق: حضرت آیت الله بهجت در این باره می فرمایند: ریا در عبادات مبطل (باطل کننده) می باشد؛ اما خود ریا می تواند چاره و راه درمان این بیماری در عبادات باشد، به این صورت که با تأملات صحیح ریا را بالا ببرد مثلاً انسان می خواهد پیش رئیس شهربانی احترام پیدا کند و توجه او را به خودش جلب کند: پیش پاسبانی می رود و سعی می کند نظر او را جلب کند و سپس او را بین خود و رئیس شهربانی واسطه قرار می دهد.

در این جا انسان خوب است با خود بگوید: این پاسبان که تنها واسطه است و اگر هم کاغذی بنویسد و وساطتی کند باز دست آخر رئیس شهربانی باید پای ورقه را امضا کند. پس خوب است مستقیماً نظر خود رئیس شهربانی را جب کنم که مقام بالاتری است و اصلاً کار خوب و عمل نیک را به خود رئیس شهربانی نشان دهم. یعنی برای مقام بالاتر ریا کنم!

همچنین اگر انسان عاقل باشد و توجه پیدا کند که مقامی بالاتر از رئیس شهربانی (مثل وزیر، نخست وزیر و رئیس جمهور) وجود دارد، می گوید: خوب است کار خیر و عمل نیک خود را به وزیر یا به نخست وزیر و بالاخره به مقام بالاتر نشان دهم! یعنی همیشه انسان باید ریا را برای مرتبه اقوی انجام دهد. اگر چنین باشد در واقع می توان گفت ریا علاج ریا می شود.
بنابراین اگر در عبادات نیز نسبت به أقوی و بالاترین موجود یعنی خداوند ریا کنیم اشکال ندارد و علاج ریا می شود.

پی نوشت ها:
1- در محضر بزرگان: 64.
2- پرسش های شما و پاسخ های آیت الله بهجت: 26.

 منبع:قدس

211008