اصل
کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مىنویسد:
"چون ما نمىتوانیم حقوق آن حضرت(ع) را ادا نماییم و شکر
وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از
اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در
زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام
به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مىباشد."
سعی در خدمت به آن حضرت
تلاش
در جهت خدمت کردن به آن جناب به آنچه در زندگی می توانی انجام دهی که به مقتضای
روایات بیان گردید که زندگی تو به برکت آن حضرت است تا اینکه به فرشتگان خداوند که
مامورند خدمتگذار حضرتش باشند تاسی جسته باشی و روایاتی که دلالت دارند بر اینکه
فرشتگان خدمتگذاران امامان هستند و دستوراتشان را انجام می دهند و در محضر ایشان
جز با اجازه شان نمی نشینند.
امام
صادق(ع) در حدیثی که پیشتر در بیان شرافت آن حضرت آوردیم چنین فرمود: و اگر دوران
او را دریابم تمام مدت زندگانیم در خدمت او خواهم بود.
می
گویم: ای
دوست خردمند امامان در این سخن خوب دقت کن آیا آن را اغراق آمیز یا خلاف واقع می
پنداری؟ هرگز، به هیچ وجه بلکه عین حقیقت است و به نکات دقیقی دلالت می کند از
جمله: بیان فضیلت و شرافت حضرت حجت و از جمله اشاره به اینکه خدمت کردن به آن حضرت
بهترین عبادت ها و نزدیک ترین طاعات است.
چون
امام صادق(ع) که عمر شریفش را جز در انواع طاعت و عبادت خداوند سپری کردند و شب و
روز خویش را در این راه گذرانید، بیان می کند که اگر قائم را درک می کرد عمر خود
را در خدمت کردن به او صرف می نمود.
از
این سخن معلوم می شود که اهتمام به خدمت کردن حضرت قائم برترین طاعات و بالاترین
وسایل تقرب به خداوند است چون امام صادق آن را ترجیح داده و از بین سایر انواع
طاعت و اقسام عبادت آن را برگزیده است.
و
از نکته های سخن امام اشاره به این است که پیروان امام قائم بهترین پیروان هستند و
رعیت آن جناب از سایرین برترند و اصحاب او شرافتمندترین اصحاب می باشند همچنان که
امت حضرت خاتم النبیین افضل امت ها و برترین امت ها می باشند زیرا که مرتبه بستگان
و پیروان هر شخص به حسب رتبه و مقام خود آن شخص متفاوت است.
و
چون مقام والای مولایمان صاحب الزمان معلوم گردید مرتبه بلند رعیت آن جناب و
پیروانش و مومنانی که بر ولایتش پایدار باشند نیز ظاهر می شود خدای تعالی ما را از
آنان به شمار آورد.
منبع:شبستان