تكرار عمل صالح و مداومت بر آن؛ البته عملي كه مناسب با آن خوي پسنديده است، بايد آن عمل را آن قدر تكرار كند و در موارد جزئي كه پيش ميآيد آن را انجام دهد تا رفته رفته اثرش در نفس روي هم قرار گيرد و در صفحه دل نقش بندد و زوال نپذيرد .
طريقه (عملی) آن اين است كه آن قدر آن عمل (صالح) را تكرار كني تا در نفس تو رسوخ يابد و چون نقشي كه در سنگ ميكنند ثابت گردد و راه علمياش اين است كه به خوبيهاي آن اذعان و ايمان پيدا كني و اين طرز فكر را در خود تكرار كني؛ يعني راهش، تلقين علمي و عملي است.
پی نوشت:
علامه طباطبایی - (المیزان جلد 1 ص 369-380)
منبع:جام
211008