اما امسال، باید میلاد آن بانوی صبر و عزت را متفاوت از سال های گذشته دانست، چرا که طی یک سال قبل، خون پاک صدها تن از جوانانِ شیعه‌ی مجاهد، در راه دفاع از حرمِ آن بزرگوار در برابر حملات وهابیونِ مزدور آمریکا و ایادی رژیمِ «آل ...» بر زمین ریخته شد.

جوانان پاک باخته ای که با شعار «کلنا عباسک یا زینب» در روزگاری که زندگی آرام و مرفه، بزرگ ترین آرمان بشری به شمار می رود، مظلومانه و بی هیاهو،  به نبرد با پیروانِ راستینِ «بنی امیه» برخاستند و هستی خود را با عشق به «آل الله» معاوضه کردند.

شاید امسال، آن زمان که افلاکیان، جشن میلاد «حضرت زینب» را برپا نمودند، میهمانان ویژه این جشن، مردانی بودند از ایران. یلانِ صف شکنی که، فارغ از مقتضیات روزگار خویش، از مرزهای دنیایی گذشتند و در جوارِ حرمِ «دخترِ زهرای اطهر(س)» مرزهای آسمان را در نوردیدند و پای در بساط «عند ربهم یرزقون» نهادند.

مبارکتان باد ای مدافعانِ «حرم آل‌الله». گوارای وجود حیدری تان باد این عیشِ ابدی و سرخوشی جاویدان. و بدا بر ما که مانده ایم و چون کرم، در منجلاب زندگی روزمره، گرفتاریم. چشمان ما به عنایات شما است ای امتحان پس داده‌گانِ آزمون شیعه‌گی.

روحمان با یادتان شاد ای مدافعان حرم
دریغ بر اهلِ زمین که شمایان را نشناسند
ای میهمانان ویژه‌ی بزمِ میلاد «دختِ حیدر» در آسمان

صلی الله علیکِ یا زینب کبری، با بنتِ امیرالمومنین(ع)