عقیق: برخي از زائران جهان اسلام هنوز نيز پرسش هايي درباره تشيع در ذهن دارند. آنان مي پرسند، آيا درست است كه شيعيان پس از هر نماز سه بار مى گويند: «خان الأمين»؟
ميليون‌ها نفر شيعه در جهان نماز مى گزارند، و حتى يك نفر از آنان چنين عبارتى را بر زبان نمى آورند، بلكه همه آن‌ها با بلند كردن دست‌ها، سه بار «اللّه اكبر» مى گويند و بسيارى از آنان، حتى از اينكه چنين اتهامى بر آنان وارد مى شود، بى خبرند.
شيعيان پيروان محمّد (ص) خاتم النّبيّن مي‌باشند؛ آن‌ها به نبوّت محمّد بن عبدالله (ص) و وصايت و امامت و خلافت بلافصل علي بن ابي طالب (ع) به دستور الهي و سفارش پيامبر (ص) معتقد هستند و درك درستي از جايگاه و مقام نبوّت و وصايت دارند.
شيعه آنقدر براي رسول خدا (ص) احترام قائل هستند كه براي پيروي دقيق و اصولي ازپيامبر (ص) سنّت، سيره، شرح حال و شخصيّت پيامبر (ص) را با روايت و گزارش علي (ع) و فرزندان معصوم ايشان و صحابه عادل قبول مي‌كنند و از پذيرش رواياتي كه در آن مستمسكي براي توهين به ساحت رسول خدا وجود دارد ابا دارند.
اين در حالي است كه جوامع حديثي و كتابهاي تاريخي اهل سنّت رواياتي را ارائه مي‌دهند كه كتابهايي مثل آيات شيطاني با تمسك به آن‌ها نوشته مي‌شود.
آنچه در سؤال آمده است، افترا و دروغ بر پيروان اهل بيت (ع) است. فردى كه اين نسبت را به شيعه داده است يا فردي معاند و لجوج است كه در تقابل با شيعه چاره‌اي جز اتهام زني ندارد؛ چشمه منطق عقيدتي و ديني او خشك شده و از بحث منطقي با شيعه عاجز است. يا اينكه از ريشه و تاريخ اين عبارت سخيف نا‌آگاه است.
در توضيح منشاء اين شعار كفرآلود بايد بگوييم كه يهود معتقد بودند كه رشته نبوت بايد در خاندان يعقوب پيوسته بماند و از اين خاندان بيرون نرود، ولى آنگاه كه پيامبر گرامى (ص) با دلايل قطعى ظاهر گشت، به اين فكر افتادند كه جبرئيل را به خيانت متهم كنند و اين شعار را سر دادند: «خان الأمين! خان الأمين! خان الأمين!» يعنى او در وحى الهى خيانت ورزيد و به جاى آنكه نبوت را در فرزندان اسحاق ابقا كند، به فرزندان اسماعيل منتقل كرده و از همين جهت، يهود از دشمنان سر سخت جبرئيل امين هست.
فخر رازى در تفسير خود مى نويسد: جامعه يهود، جبرئيل را فرشته عذاب مى نامند، و درباره او مى گفتند: خدا به او دستور داده بود كه نبوت را در سلسله فرزندان اسرائيل قرار دهد ولى آن را به فرزندان اسماعيل داد. اتهام جبرئيل به خيانت مربوط به اين گروه است كه او را به خيانت در عوض كردن محل نبوت متهم كرده و به عللى او را دشمن مى داشتند (۱) و به دوستى ميكائيل تظاهر مى كردند. قرآن در مقام انتقاد از عقيده آنان چنين مى فرمايد:
«قُلْ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى‏ لِلْمُؤْمِنِينَ». (۲)
«بگو هر كس با جبرئيل دشمن باشد (دشمن خداست‏)، و او مأمورى بيش نيست كه به اذن خدا قرآن را بر قلب تو نازل كرده، كتاب هاى پيشين را تصديق مى كند، و مؤمنان را هدايت نموده و مايه بشارت است»
ااكنون ببينيد مطلبى را كه يهود با آن بر ضدّ مسلمانان شعار مى دادند، چگونه برخى از افراد بى تقوا و دشمنان وحدت اسلامى، آن را به شيعه نسبت مى دهند و مى گويند: شيعه معتقد است كه جبرئيل خيانت كرده و به جاى اينكه على را به مقام نبوت منصوب كند، آن را به پيامبر اسلام (ص) عطا كرده است! (۳)

پی نوشت ها:

۱. تفسير كبير فخر رازى، ج ۳، ص ۱۹۵، دار احياء التراث العربى، بيروت.
۲. بقره/ ۹۷.
۳. راهنماى حقيقت، شيخ جعفر سبحاني، ص: ۳۶۲- ۳۶۳.

منبع:حج

211008