: ابى رفعه مى گويد: روزى على(ع) به منبر رفت، سپس
خداى را حمد و ثنا گفت.
آنگاه فرمود: مردم، گناه سه قسم است . سپس ساكت شد.
مردى در بين جمعيت بنام حبه عرنى عرض كرد: گناهان را
توضيح دهيد يا ابالحسن .
حضرت فرمود: از گناهان جز به منظور تفسير و توضيح، نام
نبردم. لكن تنفس تند و غير عادى كه عارضم شد مرا از سخن گفتن بازداشت.
آنگاه ادامه داد؛ بلى گنا هان سه قسم است؛
اول گناهى است كه خدا مى بخشد.
دوم گناهى است كه او نمى بخشد.
سوم گناهى است كه ما براى صاحب گناه به عفو الهى اميدواريم ،
ولى با داشتن اميد از عذاب او نيز مى ترسيم.
عرض شد: اى اميرالمؤ منين (ع) مطلبى را كه فرموديد
براى ما توضيح دهيد.
حضرت خواسته آنها را اجابت نمود و هر يك را شرح داد.
درباره قسم اول گناهان فرمود: آن گناهى است كه خداوند
صاحب گناه را در دنيا عقاب نموده است و خداوند حكيم تر و بزرگوارتر از آن است كه دوباره
او را در قيامت براى همان گناه عذاب نمايد.
امام درباره قسم دوم گناهان ، گناهانى كه بخشيده نمى شود
ظلم و ستم بندگان به يكديگر است خداوند در روز جزا در مقام قضا و موقع احقاق حق
مظلومان و كيفر ستمكاران به عزت و جلال خود سوگند ياد مى كند كه ظلم هيچ ظالمى را
بدون بررسى سنجش از دادگاه عدلش نگذرد و آنرا ناديده نگيرد هر چند آن ظلم كوچك و
ناچيز باشد...
پی نوشت:
بحارالانوار، ج 3، ص 100؛ اصول كافى ،
ج 2، ص 443.
منبع:جام
211008