به نظر می‌رسد عمل به قرآن کریم فقط از راه شناخت آن میسر است و بدیهی است که این شناخت نیز منوط به انس روز افزون با آن است و این انس تحقق نمی‌یابد مگر با تلاوت آن در هر زمانی از شبانه روز که میسر باشد.
در این راه، بهره‌گیری از صوت زیبای ترتیل قاریان استاد و همچنین ترجمه‌های قابل تکیه می‌تواند ما را با قرآن مأنوس‌تر و از نور آن بیشتر بهره‌مند کند.
بهره‌گیری از ترجمه شیوای حضرت آیت‌الله‌العظمی «ناصر مکارم شیرازی» و تلاوت ترتیل دلنشین استاد مرحوم «محمدصدیق منشاوی» از ویژگی‌های این بسته است.
امکان ارتباط با پایگاه‌های اینترنتی «درس‌هایی از قرآن» و آیت‌الله مکارم شیرازی برای مطالعه تفسیر آیات در قالب تفاسیر «نور» و «نمونه» در انتهای این صفحه قرار داده شده است.
چهارمین شماره بسته انس با قرآن «شفاء و رحمت» در پی می‌آید.
«وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَ أَنصِتُواْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ؛ و چون قرآن خوانده شود گوش بدان فرا دارید و خاموش مانید امید که بر شما رحمت آید» (اعراف 204)
متن چهارمین صفحه از قرآن کریم/ شامل 8 آیه از سوره مبارکه بقره
اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم؛ پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ؛ به نام خداوند رحمتگر مهربان
مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لاَّ یُبْصِرُونَ؛ آنها (منافقان) همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک راه خود را پیدا کند) ولی هنگامی که آتش اطراف خود را روشن ساخت خداوند (طوفانی میفرستد و) آن را خاموش میکند، و در تاریکی وحشتناکی که چشم کار نمیکند آنها را رها میسازد (17)
صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لاَ یَرْجِعُونَ؛ آنها کر، گنگ و کورند بنابراین از راه خطا باز نمیگردند (18)
أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ واللّهُ مُحِیطٌ بِالْکافِرِینَ؛ یا همچون بارانی که در شب تاریک توام با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذرانی) ببارد، آنها از ترس مرگ انگشت در گوش خود میگذارند تا صدای صاعقه را نشنوند، و خداوند به کافران احاطه دارد و در قبضه قدرت او هستند). (19)
یَکَادُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ کُلَّمَا أَضَاء لَهُم مَّشَوْاْ فِیهِ وَ إِذَا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قَامُواْ وَ لَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ؛ روشنائی خیره کننده برق نزدیک است چشم آنها را برباید، هر لحظهای که برق جستن میکند (صفحه بیابان را) برای آنها روشن میسازد (چند قدمی) در پرتو آن راه میروند و هنگامی که خاموش میشود توقف میکنند، و اگر خدا بخواهد گوش و چشم آنها را از بین می‌برد، خداوند بر هر چیز توانا است (20)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ؛ ای مردم پروردگار خود را پرستش کنید، آن کس که شما و پیشینیان را آفرید، تا پرهیزکار شوید (21)
الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاء بِنَاء وَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّکُمْ فَلاَ تَجْعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ؛ آنکس که زمین را بستر شما قرار داد و آسمان (جو زمین) را همچون سقفی بر بالای سر شما و از آسمان آبی فرو فرستاد، و بوسیله آن میوهها را پرورش داد، تا روزی شما باشد، بنابراین برای خدا شریک‌هائی قرار ندهید در حالی که میدانید (هیچ یک از این شرکاء و بتان نه شما را آفریدهاند و نه شما را روزی میدهند). (22)
وَ إِن کُنتُمْ فِی رَیْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُواْ شُهَدَاءکُم مِّن دُونِ اللّهِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ؛ اگر درباره آنچه بر بنده خود (پیامبر) نازل کردهایم شک و تردید دارید (لااقل) یک سوره همانند آن بیاورید و گواهان خود را غیر از خدا بر این کار دعوت کنید اگر راست میگوئید (23)
فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ وَلَن تَفْعَلُواْ فَاتَّقُواْ النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ؛ اگر این کار نکردید و هرگز نخواهید کرد از آتشی بترسید که هیزم آن بدن‌های مردم (گنهکار) و سنگ‌های است که برای کافران مهیا شده است. (24)
اخبار این صفحه از قرآن
1- خداوند منافق را در تاریکی رها کرده است
2- منافقان چون کر و گنگ و کورند امیدی به هدایت آنها نیست
3- ترس از مرگ و اضطراب در مسیر حرکت منافقانه، همراه همیشگی منافق است
4- ما و پیشینیان ما همه مخلوقیم و باید بنده خالق خود باشیم
5- نظم و پیوستگی پدیده‌ها در جهان هستی نشان از یگانگی خالق آنهاست
6- قرآن سخن خداست و بر پیامبر نازل شده است
7- تردیدکنندگان در وحی بودن قرآن کریم، هرگز نخواهند توانست حتی یک سوره مانند سوره‌های آن بیاورند و آتش سزای کافران به قرآن است.
برای مطالعه تفسیر آیات به اینجا و اینجا مراجعه کنید.
منبع:فارس
211008