و بر این دو مکرمت دلالت می کند روایتی که در اصول کافی به سند صحیحی از سدیر صیرفی آمده است که گفت: امام صادق(ع) ضمن حدیثی طولانی فرمود: هنگامی که خداوند مومن را از قبرش برانگیزد صورتی با او خارج می شود که پیشاپیش وی راه رود که هرگاه مومن یکی از احوال قیامت را بنگردآن مثال به او گوید: هراسان و غمگین مباش مژده باد تو را به خوشی و کرامت خدای عزو جل.
تا اینکه در پیشگاه خدای بایستد پس به آسانی او را محاسبه کنند و به سوی بهشتش فرمان دهد در حالی که آن صورت پیش روی اوست مومن به آن گوید: خدایت رحمت کند چه خوب کسی بودی که از قبر همراهم در آمدی و همواره مرا به شادمانی و کرامت الهی مژده دادی تا آن را دیدم.پس از آن گوید: تو کیستی؟ می گوید: من همان شادمانی و سروری هستم که در دنیا بر برادر مومنت وارد کردی خدای متعال مرا از آن سرور آفرید تا تو را مژده دهم.بدون تردید مولای ما صاحب الزمان و پدران بزرگوارش بر اثر دعای مومن برای تعجیل در ظهور و فرج مولایمان صاحب الزمان خوشحال و مسرور می شوند بنابراین به نحو تامی تمام آثاری که بر خرسند کردن مومنین مترتب است بر این دعای شریف مترتب گردد.
منبع:جام
211008