عقیق: امام
صادق(ع) مى فرمايد: اگر شرابخوار به خواستگارى آمد نبايد او را پذيرفت ،
چون صلاحيت ازدواج ندارد، سخنانش را نبايد تصديق نمود، هرگاه براى كسى واسطه شود
نبايد او را قبول نمود. و نمى توان به او اعتماد كرد، هر كس به شرابخوار امانتى
بسپارد چنانچه از بين برود، خداوند به صاحب امانت پاداشى نمى دهد و امانت از دست رفته
او را جبران نمى كند.
سپس فرمود: مايل بودم شخصى را سرمايه بدهم براى تجارت به
كشور يمن برود، خدمت پدرم حضرت امام باقر(ع) رسيدم و عرض كردم :مى
خواهم به فلانى براى تجارت سرمايه بدهم ، نظر شما چيست ؟ صلاح است يا نه ؟
فرمود: مگر نمى دانى او شراب مى خورد؟
گفتم : از بعضى از مؤ منين شنيده ام مى گويند او شراب مى
خورد.
فرمود: سخنان آنان را تصديق كن ! چون خداوند درباره
پيامبر مى فرمايد: پيغمبر به خدا ايمان دارد و مؤ منين را تصديق مى نمايد،
بنابراين شما بايد مؤ منين را تصديق كنى .
آنگاه فرمود: اگر سرمايه را در اختيار او بگذارى ،
سرمايه نابود شود و از بين برود خدا تو را نه اجر مى دهد و نه امانتت را جبران مى
كند.
گفتم : براى چه ؟فرمود: خداوند مى فرمايد: لا تؤ توا
السفهاء اموالكم التى جعل الله لكم قياما(1)
اموالى را كه خداوند آن را مايه زندگيتان قرار داده به
نادانان ندهيد.آيا نادانتر از شرابخوار وجود دارد؟
پس از آن فرمود: بنده تا شراب نخورده هميشه در پناه خدا
است و در سايه لطف او اسرارش پرده پوش مى شود.
هنگامى كه شراب خورد سرش را فاش مى كند و او را در پناه
خود نگه نمى دارد.
در اين صورت گوش ، چشم ، دست و پاى چنين شخص ، هر كدام
شيطان است او را به سوى هر زشتى مى برد و از هر خوبى باز مى دارد.(2)
پی نوشت ها:
1_( سوره نساء: آيه5)
2_(بحار، ج 103، ص84.)
منبع:جام
211008