عقیق:وقتى كه مسجد مدينه ساخته شد، پيامبر اكرم(ص) در موقع خطبه خواندن و سخنرانى، در مقابل جمعيت بر تنه درخت خرمايى كه در صحن مسجد بود، تكيه مى ‏داد.
 تا اينكه يكى از ياران آن حضرت، منبرى از چوب با دو پله و عرشه ساخت. نخستين بار كه پيامبر بر منبر نشست، درخت به ناله در آمد. پيامبر آن را به طرف خود خواند. تنه درخت، زمين را شكافت و به طرف پيامبر آمد و مردم در اطراف نگاه مى‏ كردند. حضرت او را در بغل گرفت و با او سخن گفت. پس درخت ساكت شد، 
سپس حضرت فرمود: به جاى خود برگرد. مردم نيز گوش مى ‏دادند. درخت جاى خود برگشت.
پس يقين و بصيرت مؤمنان زياد شد و منافقان هم آنجا بودند و آن حديث را نقل مى‏ كردند ولى هوا و هوس، قلبها را مى ‏ميراند.

پی نوشت:

جلوه‏ هاى اعجاز معصومين عليهم السلام، ص: ۱۷.

منبع:افکار

211008