عقیق: امام
علی(ع) -در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر- : دل خود را آكنده از مهر و
محبّت و لطف نسبت به مردم گردان و مبادا براى آنان چون جانور درندهاى باشى
كه خوردنشان را غنيمت دانى؛
زيرا كه مردم دو دستهاند : يا برادر دينى تو هستند و
يا همنوع تو .
در معرض لغزش و خطا قرار دارند و گاه از روى عمد يا خطا
دست به گناه و تجاوز مىآلايند . پس همان گونه كه خود دوست دارى خداوند نسبت به
تو بخشش و گذشت كند، تو نيز نسبت به آنان بخشش و گذشت داشته باش؛ زيرا تو بالادست آنها
هستى و فرمانروایی بر تو ، بالا دست تو مىباشد و خداوند بالا دست كسى است كه تو
را به امارت گماشته است !.
متن حدیث:
امام على(ع): مِن كِـتابهِ للأشتَرِ لَمّاوَلاّهُ مِصرَ : وأشعِرْ قَلبَكَ الرَّحمَةَ لِلرَّعِيَّةِ
، والمحبَّة لَهُم ، واللُّطفَ بهِم ، ولاتَكونَنَّ علَيهِم سَبُعا ضارِيا
تَغتَنِمُ أكلَهُم ؛ فإنَّهُم صِنفانِ : إمّا أخٌ لَكَ في الدِّينِ ، أو نَظيرٌ
لَكَ في الخَلقِ ، يَفرُطُ مِنهُمُ الزَّلَلُ ، وتَعرِضُ لَهُمُ العِلَلُ ، ويُؤتى
على أيديهِم في العَمدِ والخَطأِ ، فأعطِهِم مِن عَفوِكَ وصَفحِكَ مِثلَ الّذي
تُحِبُّ وتَرضى أن يُعطِيَكَ اللّهُ مِن عَفوِهِ وصَفحِهِ ، فإنَّكَ فَوقَهُم ،
وَوالِي الأمرِ علَيكَ فَوقَكَ ، واللّهُ فَوقَ مَن وَلاّكَ !
پی نوشت:
«نهج‌البلاغه، نامه 53»
منبع:مشرق
211008