بر پایه این گزارش، حسینی طی سخنانی با اشاره به ماهیت گناه در زندگی اظهار کرد: اساسا از بزرگترین چالش‌های موجود در زندگی هر انسان گناه است که باید با آن به مثابه یک آسیب برخورد کرد، یعنی در سطح زندگی آسیب‌هایی وجود دارد که سراغ آنها نمی‌رویم لذا در مورد گناه نیز اینچنین است.
وی ادامه داد: همواره در طول زندگی و در سیر ارتباط انسان با خود و خداوند مزاحمت‌هایی وجود دارد که ما آن را از سوی شیطان می‌دانیم و از همینجاست که مفهوم گناه شکل می‌گیرد و از آن جایی که انسان در افعال خود دارای آزادی است باید از این آزادی درست بهره بگیرد چراکه گناه در روح و شخصیت فرد اثر می‌گذارد.
حسینی با بیان اینکه برخی مسایل با تغییر رده انسان و در دوران‌های مختلف در شاکله شریعت تغییر یافت، افزود: با این وصف اما بیشتر مولفه‌هایی که به عنوان گناه شناخته می‌شوند در میان ادیان توحیدی مشترک‌اند؛ مثلا دروغ، زنا،خیانت در تمامی ادیان توحیدی گناه است.
وی ادامه داد: بعضا عنوان شده است که انسان از بدو ورود به عالم گناه‌آلود است در حالی که ما نسل آدم هستیم که توبه کرد لذا ما چنین نظری نداریم که انسان ذاتا گناهکار است و(آدم) از گناه پاک شد،لذا ما نیز موجودی گناهکار نیستیم و از پدر گناهکار به دنیا نیامده‌ایم بلکه در معرض گناه قرار داریم بر خلاف ملائکه که در معرض گناه قرار ندارند.
حسینی گفت: انسان بنابر شرایط یاد شده ممکن است مرتکب گناه شود اما موضوع آن است که اصرار بر گناه نباشد،اگر آدمی گناهان کبیره را ترک کند اثر وسیعی در زندگی او دارد ضمن آنکه نماز پاک‌کننده هر روز ماست در حالی که ما قدر نماز را نمی‌دانیم و فکر می‌کنیم طبق بخش‌نامه و آیین‌نامه باید صرفا آن را بخوانیم در حالی که انسان‌هایی که با نماز و به ویژه نماز صبح انس دارند اثرات آن را در زندگی و منش و رفتارشان می‌بینند.
وی تصریح کرد: ممکن است فردی چنان در وادی گناه قرار گیرد که هیچ چیز در دلش اثر نکند و تبدیل به انسانی غافل شود و راه برای برگشت خویش را نمی‌ِیابد در حالی که در روایات داریم که بعد از گناه توبه کنیم خداوند می‌بخشد و تا هفت ساعت بعد از ارتکاب، گناهی ثبت نمی‌شود؛ ضمن آنکه در قرآن آمده است که خداوند توبه‌کنندگان را دوست دارد.
حسینی با بیان اینکه انسان در هر حال برای خداوند ارزش دارد، افزود: خداوند نمی‌خواهد که ما انسان‌ها ارزش خود را پایین آوریم و گناه خود را بیان کنیم بلکه اصل بر ترک گناه و توبه است بنابراین نباید لحظه‌ای از اینکه خداوند ما را می‌بخشد ناامید شویم و کسی که عظمت خداوند را کوچک‌تر از گناه خود بداند این بزرگترین گناه است چراکه تا قبل از مرگ در توبه بسته نیست و خدا از گناه و احساس ما بزرگ‌تر است.
منبع:شبستان