عقیق: در این باره حضرت محمد(ص) می فرمایند: از مومن و از این که از بیماری بی تابی کند، درشگفتم! اگر او می دانست که در بیماری چه پاداشی وجود دارد، دوست داشت پیوسته بیمار باشد تا آن که به لقای پروردگار خویش بپیوندد، همچنین از ابوحمزه ثمالی نقل شده است که امام باقر (ع) فرموده اند: یک شب تبداری، برابر است با عبادت یکسال، دو شب تبداری با عبادت دو سال برابری می کند، و سه شب تبداری با عبادت هفتاد سال برابری می کند، و از همین جهت فرمودند: بیداری یک شب به علت بیماری یا درد، بَرتر و پُرپاداش تر از عبادت یک سال است.

علاوه بر این از امام رضا (ع) نقل شده است که ایشان فرموده اند: اِذا کانَ یَوم القیامَة یَوَدُ اهلُ البَلاء وَ المَرضی انَّ لُحومَهُم قَد قُرٍضَت بِالمَقاریضِ؛ لِما یَرونَ مِن جَزیل ثَوابِ العَلیل؛ روایت چون قیامت برپا گردد، گرفتار شدگان به بلا و بیماری، به جهت پاداش فراوانی که برای بیماری خود می بینند، آرزو می کنند که ای کاش در دنیا (بر اثر بیماری) گوشتشان با قیچی پاره پاره شده بود تا به ثوابی بیشتر می رسیدند.

پی نوشت ها:
1- بحارالانوار، ج81: 200.
2- الکافی، ج3: 114.
3- الفقه المنسوب للامام رضا (ع): 341.
4- دانش نامه احادیث پزشکی، ج1: 153، 154.

 منبع:قدس

211008