از امير المؤمنين(ع) پرسيده شد از ايمان، در پاسخ فرمود:
به راستى خدا عز و جل ايمان را بر چهار ستون نهاده، بر صبر و يقين و عدالت و جهاد،
صبر از اين ميان بر چهار پره است: بر شوق و نگرانى و زهد و مراقبت، هر كه شوق بهشت
دارد از هوسرانيها خوددارى كند و هر كه از دوزخ نگران است از هر چه حرام است رو
برگرداند و هر كه در دنيا بى رغبت است، گرفتاريها بر او آسان است و هر كه مراقب
مرگ است به كارهاى خوب شتابد.
و يقين بر چهار پره است: هوش تيز، سنجش درست آينده، فهم
عبرت، توجه به روش پيشينيان، هر كه هوش تيز دارد سنجش درست را بفهمد و هر كه نسبت
به آينده سنجش درستى دارد عبرت گيرد، و هر كه عبرت گيرد روش گذشتگان را بشناسد، و
هر كه روش گذشتگان را شناخت گويا با آنها زندگى كرده و رهبرى شود بدان چه درست تر باشد
و نگاه كند هر كه نجات يافته به چه وسيله نجات يافته و هر كه هلاك شده براى چه
هلاك شده و همانا خدا هر كه را هلاك كرده براى گناه او بوده و هر كه را نجات
بخشيده براى طاعت او نجات بخشيده.
عدالت بر چهار پره است: فهم عميق، موج دانش، شكوفه حكم و
بستان بردبارى، هر كه بفهمد همه علم را، تفسير تواند و هر كه بداند دستورهاى صدور
حكم را بشناسد و هر كه بردبار باشد در كار خود كوتاهى نكند و ميان مردم ستوده
زندگى كند.
جهاد بر چهار پره است، بر امر به معروف و نهى از
منكر و پايدارى در جبهه ها (راست گوئى در هر حال خوب) و بغض فاسقان، هر كه امر به
معروف كند پشت مؤمن را نيرو بخشد و هر كه نهى از منكر كند بينى منافق را به خاك
مالد و از نيرنگش آسوده شود و هر كه در جبهه ها بپايد آنچه به عهده دارد انجام
داده و هر كه فاسقان را دشمن دارد براى خدا خشم كرده و هر كه براى خدا خشم كند خدا
براى او خشم كند، اين است ايمان و ستونها و پره هاى آن.