اين كتاب از «مقدمه، سلفي‌گري ديرينه و نوين، آيه‌هايي
كه دستاويز سلفيان شده است، ميزان فرمانبرداري صحابه از پيامبر(ص)،
رفتار رهبران سلف در آيينه تاريخ، پاسداري از آموزه‌هاي نبوي و خيرالقرون، هفتاد و
سه ملت و خيرالقرون، چگونه واژه سلفي در كشور مصر ظاهر شد و سلفي‌گري در فرايند
تكامل» گرد‌آوري شده است.
در مقدمه اين كتاب آمده است: «آيين اسلام، آيين رحمت و
مهرباني است و نخستين آيه قرآن، مشتمل بر لفظ رحمان و رحيم است و همگي خدا را به
اين دو اسم مي‌خوانيم و خدا نيز پيامبر خود (ص) را رحمةللعالمين
معرفي كرده است و به پيامبر خود (ص )، دستور داده است كه با مردم
با چهره باز و سينه فراخ سخن بگويد تا آنجا كه رسول خود (ص) را
دارنده بهترين خلق و خوي معرفي كرده و فرموده است: و إنك لعلي خلق عظيم. »
در فصل اول اين كتاب نوشته شده است: «در آغاز قرن
چهاردهم، شادروان سيدجمال‌الدين اسدآبادي و شاگرد با وفاي وي عبده، مصريان را براي
رهايي از خرافات به اسلام اصيل دعوت نمودند تا در گفتار و رفتار اسوه و الگو قرار گيرد.
در چنين برهه، واژه سلفي و يا سلفي‌گري به مطبوعات و رسانه‌ها راه يافته و اخيرا
در ميان كشورهاي عربي به عنوان مذهب، مطرح مي‌شود.»
در رابطه با نكوهش صحابه در آيات قرآن مي‌خوانيم:
«غاليان كه در بزرگ نمايي صحابه مي‌كوشند، تنها آياتي را مطرح مي‌كنند كه به دليل
برخي از كارهاي آنان به مدح و ستايش آنها پرداخته ولي از آياتي كه به صورت روشن از
رفتار آنان انتقاد مي‌كند، چشم مي‌پوشند و هرگز حاضر نيستند كه پرونده زندگي صحابه
را به طور كامل يكجا مطالعه كنند، بلكه برگي را مي‌گيرند و برگهاي ديگر از پرونده
را به دست فراموشي مي‌سپارند.»
در فصل چهارم درباره رفتار رهبران سلف در آيينه تاريخ
آمده است: «سلفيها به حكم حديث خيرالقرون مي‌گويند: در مورد انديشه‌ها و روشهاي
مربوط به اصول و فروع، همان ديدگاه‌هاي مردم اين سه قرن ملاك درستي و نادرستي است.
تو گويي امت مسلمان در اين سه قرن اعم از حاكم و محكوم يك مدينه فاضله تشكيل داده
بودند و هرچه بدعت و خلاف بوده، پس از اين سه قرن، پديد آمده است.»
گفتني است، كتاب سلفي‌گري در آيينه تاريخ اثر حضرت آيت‌الله
جعفر سبحاني در ۱۵۲ صفحه و با شمارگان ۱۰۰۰ جلد از سوي انتشارات توحيد به بازار
كتاب ارائه شده است.
منبع:حج
211008