»صلوات» نه تنها در دنیا، بلکه در برزخ و قیامت نیز بسیاری از گرفتاری‌های انسان را برطرف می‌کند
در خصوص اثر اخروی و تکاملی صلوات، یکی از اساسی‌ترین نکات که اثرات بسیار ویژه‌ای نیز برای مصلی به همراه دارد، «خلاص» در فرستادن صلوات است؛ بدین معنا که انسان تنها برای رضای خدا، و تقرب به سوی او و مظاهر تام‌اش(ع) ذکر صلوات کند، نه به طمع اثرات و ثواب‌های بی‌شمار آن! حضرت صادق(ع) در همین خصوص فرموده‌اند: «هر کس که با نیت خالص یک بار از ته قلب و عمق وجودش صلوات بفرستد، خداوند تبارک و تعالی صد حاجت از حاجت‌هایش را در دنیا و آخرت برآورده می‌کند؛ سی حاجت در دنیا، و هفتاد حاجت در آخرت.»
وجود مبارک پیامبر گرامی اسلام(ص) نیز در روایتی، از اسرار و آثار اخلاص در صلوات این‌چنین سخن گفته‌اند: «که هر فردی از امتم که با اخلاص از قلبش بر من صلوات بفرستد، خداوند ده برابر بر او درود بفرستد و ده درجه او را بالا ببرد و ده ثواب برایش بنویسد و ده گناه از نامه عملش محو کند.»
شرط رسیدن به برخی مقامات این است که انسان آن مقامات را طلب نکند؛ چرا که اگر انسان به دنبال کسب مقامات معنوی باشد، مبتلا به «شرک خفی» می‌شود؛ چون انسان در حال سیر و حرکت به سوی ابدیت است، و اگر توجه خود را به جایی غیر از حق معطوف کند، حرکتش متوقف شده، و مشرک می‌شود. اساسا اگر انسان به دنبال کسب مقامات معنوی نباشد، آن مقامات را به برکت دعای پیامبر (ص) و آل ایشان(ع) به وی خواهند داد؛ بنابراین هنگامی هم که به مقامی برسد، بی‌آنکه مبتلا به «عُجب» شود، تنها شکر خداوند متعال را به جا خواهد آورد. با اندکی تأمل می‌توان دریافت که بسیاری از امکانات، و مسائل مهم معنوی را که انسان در دنیا به آن‌ها نیاز داشته است، خداوند متعال بدون آنکه آن نیازها را بر زبان بیاورد، به واسطه دعای پیامبر(ص) و آل ایشان (ع) مرتفع نموده است.
ما نبودیم و تقاضامان نبود/ لطف تو ناگفته ما می‌شود
درباره صلوات نیز، با توجه به مطالب ارزشمندی که متخصصین (معصومین(ع)) به ما توصیه فرموده‌اند، باید همه آن سفارش‌ها را با تمام وجود پذیرفته، و بدون چون و چرا به کار بست. مهمترین و اساسی‌ترین نکته، همین فرستادن صلوات است؛ چرا که صلوات نه تنها در دنیا، بلکه در برزخ و قیامت نیز بسیاری از گرفتاری‌های انسان را برطرف می‌کند؛ در حقیقت باید گفت «صلوات» برای ابدیت انسان، سرمایه و ذخیره بسیار گرانبهایی محسوب می‌شود.
نور صلوات و همراهی در برزخ
رسول خدا(ص) فرمودند: «زیاد بر من صلوات بفرستید که صلوات فرستادن بر من، هم در قبر و هم بر پل صراط و هم در بهشت نور است.»
اساسا انسان برای ورود به عوالم پس از وفات، می‌بایست «نور» به همراه خود ببرد؛ زیرا در تاریکی محض آنجا، به روشنایی نیاز مبرم پیدا می‌کند. مقصود از نور، همان توانایی ها و ابزار لازم برای حیات جاودانه آخرتی است. صلوات بر محمد و آل محمد(ص) یکی از مهمترین چیزهایی است که نه تنها به قبر (برزخ) انسان روشنایی بسیار ویژه‌ای می‌بخشد، بلکه بر روی صراط، نیز به کمک انسان می‌آید. چنانکه خداوند متعال فرموده‌اند: «ای پیامبر یاد کن روزی را که مردان و زنان منافق به مؤمنان گویند: «نظری به ما بیفکنید تا از نور شما پرتوی برگیریم.» (زیرا تاریکی آنجا، تاریکی حقیقی بوده، و بسیار نیز دردناک است) به آن‌ها گفته می‌شود: «به پشت سر خود بازگردید، و کسب نور کنید.»
آنجا کسی به کسی نور نمی‌دهد. سه هزار سال راه صراط تاریک، آن هم در داخل جهنم؛ جهنمی که آتشش نورانی نبوده، و بسیار تاریک است؛ هفتاد هزار سال در آن دمیده‌اند تا سرخ شود و هفتاد هزار سال نیز در آن دمیده‌اند تا سیاه شود، نه تنها جسم انسان را، بلکه تا اعماق جان او را نیز می‌سوزاند.
حقیقت صلوات به طور خاص، و ذکر به طور عام در داخل بهشت هم نور است؛ چون درجات بهشتیان به مقدار نوری است که در دنیا به واسطه مؤانست با ذکر حق تعالی و صلوات بر محمد و آل محمد(ص) کسب کرده‌اند. آنچنان که از «ذکر» خداوند متعال آنگونه که شایسته اوست، و نیز «صلوات» بر محمد و آل او(ع) به عنوان «صدقه‌ای» یاد شده، که بالاترین درجات و عالی‌ترین مراتب بهشتی را نصیب انسان می‌نماید.
اساسا انسان باید از تصور عامیانه در مورد این اذکار بیرون بیاید و سعی کند که بر روی معنای حقیقی این خوراک‌ها و اسماء اعظم کار کند؛ تا جایی که در درجه اول برای خودش، و پس از آن برای دیگران هم «کارشناس تغذیه نفس» شود. بدین معنا که خوراک مناسب نفس را هم به خوبی بخورد، و هم به نیکویی به دیگران بخوراند. چرا که اگر انسان واسطه رشد دیگران شود، هر آنچه از آثار این رشد از دیگران سر می‌زند، در نامه عمل او هم ثبت می‌شود. در عین حال که اگر هم وفات یابد، و آن افراد نیز آن خیر را به هزاران نفر دیگر انتقال دهند، باز هم عملکرد آن‌ها در نامه عمل او نوشته می‌شود. بنابراین انسان نباید این تجارت بزرگ را به سادگی از دست بدهد.
منبع:فارس
211008