عقیق: امام حسن(ع) در حدیثی زیبا شکل ظاهری و شخصیت باطنی رسول اکرم را توصیف کرده اند. در بخشی از این توصیفات آمده است که پیامبر (ص) معمولا خیره خیره به کسی نگاه نمی کرد. در جایی که نیاز نبود سخن نمی گفتند. دمثا لیس بالجافی و لا بالمهین؛ یعنی زشت و سبک سخن نمی گفتند. لا یذم ذواقا؛ از طعم غذا اظهار ناراحتی نمی کرد. (1)
و نیز فرمود: پیامبر اکرم (ص) نمى‌نشست و بر نمى‌خاست مگر آن که ذکر بر لب داشت و جایى را به خود اختصاص نمى‌داد و از این کار، نهى مى‌داشت و هرگاه نزد جماعتى مى‌رفت در پایین مجلس مى‌نشست و به این کار فرمان مى‌داد.(2)
امام حسین(ع) هم به نقل از پدر بزرگوارش درباره سیمای حضرت رسول (ص) می فرماید:  همواره خوشرو و خوشخو و فروتن بود. خشن و تندخو و فحاش و عیبجو نبود. کسی را بیش از استحقاق مدح نمی‏کرد. از چیزی که مطلوب و خوشایندش نبود چشم پوشی و تغافل می‏کرد. طوری رفتار می‏نمود که مردم نه از او مأیوس می‏شدند و نه ناامید. خود را از سه خصلت باز داشته بود: جدال ؛ پر حرفی ؛ گفتن مطالب بی فایده.
درباره مردم هم از سه کار پرهیز می‏کرد: هرگز کسی را سرزنش نمی‏کرد و از او عیب نمی‏گرفت؛ در جستجوی لغزشها و عیبهای مردم نبود و جز در جایی که امید ثواب داشت، سخن نمی‏گفت.(2)
در ادامه می فرماید: و لا یقبل الثنا الا من مکافی، لا یقطع علی احد کلامه حتی یجوز فیقطعه بنهی او قیام. (3) حمد و ثنای افراد ضعیف الایمان و منافق را نمی پذیرفت. هرگز کلام کسی را نمی‏برید، مگر آنکه از حد مشروع تجاوز می‏کرد. در آن صورت با نهی یا برخاستن از مجلس، گفتار او را قطع می‏نمود.(4)

پی نوشت ها:
.1عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 640
.2دلائل النبوة بیهقیّ ،ج1 ، ص 290
.3مکارم الاخلاق، ص 11؛ بحار، ج 16، ص 152؛ سنن النبی، ص 14 17
.4وسائل الوصول الی شمائل الرسول (ص) ، ج1 ، ص215

منبع:قدس

211008