بی شک بدهکاری و مدیون بودن به انسان ها، از مواردی می باشد که خداوند به آسانی از رسیدگی به آن نمی گذرد، چرا که مربوط به حق الناس می گردد و از این رو امام باقر (ع) فرموده اند: اول قطرةٍ مِن دَم الشَهید کَفارةٌ لذُنوبِه اِلا الدَین فَانّ کَفارة قَضاوه؛ نخستین قطره ی خونی که از شهید ریخته می شود، کفاره گناهانش می گردد، مگر بدهی او که، کفاره اش ادای آن است.(3)، و همچنین از ائمه اطهار (ع) نقل شده است که فرموده اند: روز قیامت بدهکار در حال وحشت از غم و غصه شکایت می کند. پس او را می آورند و اگر اعمال نیکو داشته باشد، آن ها را برای طلبکارش منظور می کنند و اگر اعمال نیک نداشته باشد، گناهان و زشتکاری های طلبکار را برای فرد بدهکار حساب می کنند(4).