عقیق: ابو الخطاب از امام هفتم(ع) روايت مى‏ كند كه فرمود:
در زمان حضرت سليمان بن داود مردم به خشكسالى سختى گرفتار آمدند. پس به خدمت آن حضرت رسيدند و از قحطى ناليدند و از او خواستند كه از خداى تعالى براى ايشان باران طلبد.
حضرت سليمان(ع) فرمود: چون نماز صبح را به جاى آورم به طلب باران بيرون خواهم شد.
چون نماز صبح را به جاى آورد به طلب باران بيرون شد و همه مردم همراه او رفتند.
قدرى كه راه پيمود مورى را ديد كه دستها را به آسمان بلند كرده و پاهاى خود را بر زمين نهاده مى‏ گويد: بار خدايا! ما نيز آفريده ‏اى از آفريدگان تو هستيم و از روزى تو بى‏ نياز نيستيم پس ما را به سبب گناهان فرزندان آدم هلاك مكن.

حضرت سليمان(ع) به مردم فرمود: بازگرديد كه در پرتو وجود ديگرى، باران بهره شما خواهد شد.

امام(ع) فرمود: در آن سال بارانى براى ايشان باريدن گرفت كه مانند نداشت.

:پی نوشت

بهشت كافى / ترجمه روضه كافى، ص: ۲۹۱.

منبع:افکارنیوز