مرگ
سرنوشت محتوم بشریت و همۀ موجودات است، سرنوشتی که گریزی از آن نیست و همگان طعم
مرگ را خواهند چشید! به فرموده ی قرآن کریم: کُلُّ نفسٍ ذائقَةُ الموت .پس
باید باور کنیم که روزی می میریم. امّا در تعبیرات اسلامی مرگ معادل فنا و نیستی
نیست. یعنی چنین نیست که با چشیدن طعم مرگ فنا و نابودی نصیب بشر گردد. بلکه با
مرگ انتقال از نشئه ای به نشئه ای دیگر رخ می دهد. جایی غیر از این دنیا با همۀ مقیاس های دنیوی اش! جایی به نام آخرت!
با
همه ی نگاه روایات و تفاسیر اسلامی به موضوع مرگ که آن را غیر از فنا و نابودی می
داند اما شاید برخی از تعابیر قرآنی درباره ی سرنوشت موجودات در ظاهر تناقص آمیز
رخ نماید! همچون تعبیر جدّی که در مورد سرنوشت نه فقط انسانها بلکه همه چیز در
قرآن آمده است که می فرماید: کُلّ شی ءٍ هالکٌ إلاّ وجهه؛
همه چیز هلاک و نابود می شود به جز وجه خدای متعال! به راستی چگونه است که همه چیز
هلاک می شود و نابود می گردد؟!
آیا
این تعبیر و تعابیری این چنینی که در قرآن کریم دیده می شود، منافاتی با تعبیر از
حقیقت "مرگ" ندارد؟! مرگ فنا و نابودی نیست پس چگونه است که همه هلاک
خواهند شد؟!
وجه
خدا هلاک ندارد!
توجه
به خود آیۀ شریفه می تواند این تناقص ظاهری را برطرف نماید. زیرا براساس قول
قرآن کریم همه هلاک و نابود می شوند بجز وجه پروردگار متعال! پس هر آنچه وجه خدا
باشد نابود ناشدنی است و هلاک نمی شود! اما وجه خدا چیست؟ آیا همه ی نفوس می توانند
وجه خدا باشند؟! اگر چنین نیست با مرگ چه اتفاقی می افتد؟!
براساس آنچه از دقت در تعابیر روایی و قرآنی درباره ی مرگ و حیات اخروی بدست می آید، مرگ جز انتقال از یک جا به جای دیگر نیست و با آن فنا و نابودی به معنای معدوم شدن و هیچ گشتن حاصل نمی شود بلکه قطعاً حیات اخروی پس از مرگ با بقای همۀ نفوس وجود دارد. اما در این میان برخی از نفوس از حیات اخروی برتری برخوردار می شوند که نتیجه ی اعمال خود ایشان در دنیا بوده است که در مقابل آن و در مقام مقایسه با آن، حیات سایر انسانها جز فنا و نابودی نیست! زیرا آنچنان حیات باشکوهی را دارند که حیات سایر نفوس در مقابل آنها حیاتی پست و ناچیز است!
:پی نوشت
1- تفسیر المیزان – علامه ی طباطبایی (ره)
2- معرفت نفس – آیت الله حسن زاده آملی
3- چهل حدیث – امام خمینی (ره)
4- اسرار الصلوة – امام خمینی (ره)
5- تفسیر نمونه – زیر نظر آیت الله مکارم شیرازی
منبع:جام