عقیق: جابر بن اسماعيل از امام صادق(ع)، و آن حضرت از پدرشان امام محمد باقر(ع) روايت كرده است كه: مردى از امير مؤمنان على(ع) در باره شب ‏زنده ‏دارى با تلاوت قرآن سؤال كرد، فرمود:

تو را مژده مى ‏دهم به اينكه هر كس يك دهم از شب را با اخلاص پاك و با اميد به پاداش الهى به خواندن نماز بسر برد، خداوند به فرشتگانش دستور مى‏ دهد تا به شماره روئيدني ها در آن شب- از برگها و دانه‏ ها و درختان- و به شماره نى ‏ها و ساقه‏ هاى نرم و تازه رسته براى او ثواب بنويسند؛ و اگر كسى يك نهم از شب را به نماز بگذارند، خداوند ده دعاى او را مستجاب فرمايد، و در روز قيامت، نامه اعمالش را به دست راستش مى ‏دهد؛ و اگر كسى يك هشتم از شب را به اداى نماز بسر برد، خداوند ثوابى برابر با اجر يك شهيد صابر و مخلص را به وى كرامت كند و شفاعت او را در حق اهل بيت خود پذيرفته مى ‏شود؛ 

و هر كس يك هفتم از شب را مشغول نماز باشد، با سيمائى درخشان و نورانى چون ماه شب چهاردهم محشور مى ‏شود و با كسانى كه(از عذاب الهى) در امانند، از صراط عبور مى‏ كند؛ و اگر كسى در يك ششم از شب نماز را بپا دارد، در زمره كسانى كه(با توبه‏ قبول) به سوى پروردگار بازگشته‏ اند، قرار مى‏ گيرد و تمام گناهان گذشته و آينده او آمرزيده مى ‏شود؛ و اگر كسى يك پنجم از شب را به نماز بگذارند، در بهشت با حضرت ابراهيم خليل(ع)  همنشين خواهد بود؛ و كسى كه يك چهارم از شب را صرف خواندن نماز كند، در روز قيامت در صف اوّل رستگاران قرار مى‏ گيرد و(به سرعت) همانند تندباد از صراط بگذرد و بدون حساب وارد بهشت شود؛ 

و اگر كسى يك سوّم شب را به اقامه نماز صرف كند، هيچ فرشته‏ اى (از فرشتگان خدا) را ملاقات نمى‏ كند مگر آنكه بر منزلت و مقام او در نزد پروردگار عالم حسرت مى‏ خورند، و به او گفته مى ‏شود كه از هر درى از درهاى هشتگانه بهشت كه خواهى، وارد شو؛ و اگر كسى نيمى از شب را به نماز مشغول شود، اگر(به مثل) هفتاد هزار برابر(وزن يا حجم) زمين را پر از طلا كنند، به پاداشى كه خداوند براى او مقرّر كرده است، برابرى نكند و اجر او در ازاى اين عمل از آزاد كردن هفتاد بنده از فرزندان حضرت اسماعيل بيشتر است؛ و اگر كسى دو سوم از شب را صرف اقامه نماز كند، براى او به شماره شن هاى بيابان عالج، حسنه نوشته مى‏ شود كه كمترين حسنه او از ده برابر(وزن) كوه احد سنگين‏تر است؛ و كسى كه در طول شب به نماز و تلاوت قرآن كريم مشغول گردد و هماره در حال ركوع و سجود و ذكر خدا باشد، براى او(در نامه اعمالش) به اندازه‏ اى حسنه و پاداش مى ‏نويسند كه كمترين آن اين است كه: 

همانند روزى كه از مادر زاده شده است از(آلودگى) گناهانش، پاك مى ‏شود؛ و به شماره تمام حسنات الهى، درجات قرب و منزلتش افزونى گيرد، و قبرش نورانى شود، دلش را از آلودگي هاى ناشى از حسد پاك و پاكيزه گردد، و از عذاب قبر ايمنش كنند، وبرات آزادى از آتش جهنم به او دهند و در محشر با كسانى كه از عذاب الهى در امانند، محشور مى ‏شود و خداوند به فرشتگان خود فرمايد:

به بنده من بنگريد كه شبى را در طلب خشنودى من بسر برده و به عبادت من مشغول بوده است، او را در فردوس جاى دهيد، و در فردوس از براى او صد هزار شهر است و در هر شهرى آنچه را كه ميل آدمى به آنهاست، فراهم است، و هر چيزى كه آدمى با ديدن آن احساس لذّت مى ‏كند در آن مهيّا، و نعمتهاى ديگرى كه هرگز در خاطر كسى خطور نمى‏ كند، آماده است، و اينها (كه برشمرده شد) سواى خير كثير و قرب و منزلتى است كه من براى او در نظر گرفته‏ ام.

:پی نوشت

پاداش نيكي ها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 127تا129.

منبع:افکار نیوز