عقیق: پیش از این بخش اول گفتگو با حاج روح الله بهمنی و پدرش را منتشر کردیم که می توانید اینجا بخوانید.

اکنون بخش پایانی این گفتگو پیش روی شماست.

آقا روح الله به نظر شما مداحی یک شغل است؟ برخی بر سر این مسئله مناقشه دارند. یکی عده مداحی را به عنوان یک شغل قبول کرده اند ولی برخی با این نگاه به مداحی مخالف هستند...

نه به نظر من مداحی شغل نیست. با اینکه برخی هستند که امورات زندگی شان را هم از این راه تامین می کنند. مداحی برای من بیشتر یک اعتقاد است تا یک شغل.

این نظر می تواند تبعات بعدی فراوانی داشته باشد. مثل اینکه برخی برای هر مجلسی که می روند نرخی تعیین می کنند و چشم داشت خاصی دارند. آیا با این مسئله موافق هستید یا نه و مشی و سبک خودتان چیست؟

من مجلسی که نشناسم نمی روم. قبل از قبول شرکت در یک مکانی حتما قبل آن تحقیقاتی می کنم و اطمینان حاصل می کنم. به خاطر همین یک شناختی معمولا بین من و کسی که دعوت کرده است همواره وجود دارد. هیچ وقت هم مبلغی را برای مداحی در جلسه ای با کسی طی نمی کنم. اما معتقدم کسی که جلسه ای برای امام حسین برپا می کند و همه جوانب را در نظر می گیرد٬ هزینه تبلیغات٬ هزینه حمل و نقل٬ هزینه واعظ و پذیرایی... در این میان باید توجه داشته باشد که مداحی هم که دعوت کرده و آن مداح تا آن شهرستان رفته است برای خودش زندگی دارد و هزینه ای کرده است. به نظر من خود برگزار کننده باید در بین همه هزینه ها می بایست مداح را هم در نظر بگیرد. ولی می بینم که در میان آن همه خرج و هزینه می گویند نباید برای مداح هزینه ای کنار گذاشته شود. در حالیکه حلال ترین و طیب ترین پول همانی است که مداح داده می شود. در سیره اهل بیت بهترین هدایا را به مداح می دادند.  ولی این مسئله نرخ تعیین کردن از طرف مداح را هم نمی پسندم.

در مورد هیئت خودتان هم توضیح دهید. هیئت عشاق العباس ظاهرا دیگر مکان اصلی خود را هم پیدا کرده و فعالیت اش بیشتر خواهد شد...

هسته این هیئت از سال ۱۳۸۱ شکل گرفت. با دوستان شهرک محلاتی این هیئت را تشکیل دادیم. بچه هایی هم در این هیئت حضور دارند همه مذهبی و ولایی اند. از همان سال بیرقی را به نام نامی حضرت عباس بلند کردیم که شکر خدا توانسته ایم تا امروز آن را برپا نگه داریم که از عید غدیر هم با حمایت های دوستان خوبمان در شهرداری توانستیم خیمه ثابت را هم برپا کنیم. فضای قبلی ما خیلی محدود بود و شرمنده مردم می شدیم و ولی امسال در این مکان این مشکل بر طرف شد. البته استقبال خوبی هم محرم امسال صورت گرفت. برای هیئت های هفتگی و چهارشنبه ها٬ هم برنامه ریزی هایی انجام دادیم و تبلیغاتی می کنیم تا آن جلسه ها شاکله اصلی خود را پیدا کند.  

معمولا این مسئله تبدیل به عادت هیئتی ها شده است که از دل هیئتی٬ هیئت دیگری شکل می گیرد. شما که دچار این آفت نشده اید؟

خوشبختانه ما دچار این مسئله نیستیم. چون ما با این افرادی که این هیئت را دایر کرده ایم از بچگی باهم بزرگ شدیم. این ماجراهای انشعاب هم در هیئت ها از منیت های خودمان سرچشمه می گیرد. اگر نه کسی که هیئتی را بدون ضرورت تاسیس می کند مدعی توسعه فرهنگ اهل بیت است. اگر این نیت٬ نیت خدایی باشد همان هیئتی که در آن حضور دارد را توسعه دهد چه نیازی به تاسیس هیئت دیگر است؟! این هم آفتی است در بین کار هیئتی ها...

چند تا کار هم امسال شما ارائه کرده اید خیلی استقبال گسترده ای شد. همین کاری که خواندید٬ سفر ه دار کرمی و... در این رابطه هم توضیح بدهید که چگونه این کارهای انجام شد؟

کاری که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. شعر این کار را آقای پاشازاده شش ماه پیش به من داده بودند. خود من هم به برخی از دوستان دادم. از طرفی آقا سعید حدادیان هم اصرار داشتند این کار در موقعیت و زمان مناسبی خوانده شود. یکی از کارهای خوبی هم که با آقا رضای هلالی خواندم این دل بسته پرچم حسینم بود! امسال با هم فکری که آقای پاشازاده و چند تن از دوستان سعی کردیم که هم کارهای وزین انجام بدهیم و از طرفی هم کارهای حرفه ای و قوی باشند. روی چند تا شور ساعت ها وقت گذاشتیم و تبادل نظر کردیم. تا اینکه تاثیر گذار باشد.

امسال در برخی هیئت ها مقتل خوانی شروع کردند به نحوی روضه خوانی را با این کار ارج و قرب بیشتری دادند. شما چنین دغدغه ای دارید که زمانی را در هیئت برای مقتل خوانی اختصاص دهید؟

ما همواره مقتل مطالعه می کنیم و ماحصل آن را خیلی با زبان ساده در مجالس به مردم انتقال می دهیم. اما خواندن عین عبارات عربی را بیشتر دوست دارم در منبر مطرح شود. امسال هم حجت الاسلام شهاب که می آمدند در جلسات آخر این کار را انجام دادند که بسیار هم به جا بود. اصالت این کار بیشتر با روحانی است معمولا. ما در مقوله ای فعالیت می کنیم که مستمعین ما مقداری متفاوت هستند. امسال هم در جلسه ما زمان روضه خوانی برابری می کرد با زمان سینه زنی ها. با این مداحانی هم به روضه هیچ اهتمامی نشان نمی دهند مخالفم. روضه ارج و قرب خاصی دارد. این مسئله هم خود من را ناراحت می کند٬ فضا طوری ترسیم شده است که می گویند مداح جوان نمی تواند روضه بخواند. که تصمیم دارم در این موضوع هم به جدیت ورود کنم تا این فضا شکسته شود.

چندتا اسم می بریم اولین چیزی که به ذهنتان می رسد را بگویید.

حاج منصور: مظهر اخلاص و نورانیت

حاج سعید حدادیان: مهربان، خیلی از او آموخته ام

حاج محمود کریمی: عشق، توانمند، با محبت

حاج حسین سازور: دلسوز، بی ریا

حاج حسن خلج: عاطفه و تصویر ساز روضه

حاج محمد رضا طاهری: مظهر ادب

حاج رضا هلالی: برادر، دوست خوب و صمیمی

سید مجید بنی فاطمه: صدای خاص، دوست عزیزم

کربلایی نریمان پناهی: حسین جان ای آبروی دو عالم

حاشیه های یک مصاحبه

مداحی با موسیقی را نمی‌پسندم

روح‌الله بهمنی یکی از مداحانی است که به‌واسطه کار پدرش می‌تواند در عرصه موسیقی هم وارد شود. این روز‌ها بازار مداحی‌هایی که با موسیقی عرضه می‌شوند داغ است اما او در این خصوص نظر متفاوتی دارد و به‌عبارتی دل خوشی از این کارها ندارد؛ «چند وقت پیش روی یکی از کارهای سینمایی پدر خواندم و بعد‌ها روی صدای من موسیقی گذاشتند. البته آن کار طوری نبود که موسیقی بر صدا غالب باشد و صرفا موسیقی زمینه آن بود. به‌قول پدر موقعیت پخش آن کلیپ‌ اقتضا می‌کرد صدای خالی پخش نشود اما در هر صورت دیگر از آن نوع کار‌ها انجام نداده‌ام. با آهنگ‌هایی که شبیه مداحی است یا مداحی‌هایی که شبیه ترانه‌اند موافق نیستم. از طرفی با اینکه موافق این کار‌ها نیستم نمی‌توانم کتمان کنم برخی از کار‌هایی که انجام شده موفق بوده‌اند و مردم هم از آنها استقبال کرده‌اند. یکی از این کار‌ها، کار حاج‌رضا هلالی با حامد زمانی است که کاری پر‌محتوا و قابل اعتناست. در کل به اجرای زنده با صدای خالی مداح علاقه زیادی دارم. به‌نظرم حال و هوایی که مداح می‌تواند برای مخاطبش ترسیم کند خیلی مهم است و این فضا را نمی‌شود با موسیقی ایجاد کرد. مداح تصویر‌سازی کرده و حس و حال خودش را منتقل می‌کند. مابین شعر‌ها جملاتی از مقتل می‌گوید. برای من ناله‌ها و نغمه‌های مداح نوعی موسیقی است. دوستانی پیشنهاد دادند با موزیک بخوانم ولی تا به‌حال به این نتیجه نرسیده‌ام».

ماجرای دوستی رضا هلالی و روح‌الله بهمنی

خیلی‌ها که پای ثابت جلسات روح‌الله بهمنی هستند همواره او را در کنار رضا هلالی دیده‌اند. این دو یکی از زوج‌های موفق مداحی در کشورند. روح‌الله بهمنی می‌گوید: «سابقه آشنایی من با رضا هلالی بر‌می‌گردد به سال‌هایی که هیات عشاق‌العباس(ع) در شهرک شهید محلاتی برگزار می‌شد. حسینیه ما در زیر‌زمینی بود که خیلی از جوانان از آن استقبال می‌کردند. آن موقع بچه‌ها رضا هلالی را دعوت می‌کردند بیاید و او لطف می‌کرد و می‌آمد. از‌‌‌ همان موقع با هم دوست شدیم. بعد از آشنایی‌ همکاری‌هایی در زمینه‌های مختلف انجام دادیم و در هیئات مذهبی مختلف با همدیگر خواندیم. رابطه ما بیشتر برادرانه است. در کارهای مداحی به یکدیگر کمک می‌کنیم و دوستی‌مان قوی‌تر از همکاری ماست».