عقیق: غلامرضا سازگار متولد 1320 شمسی در محله «آلوچو» قم است. مداحی را از سنین کودکی آغاز کرده، در جوانی مدتی کاسبی کرده اما به توصیه استادانش کاسبی را رها می‌کند و به مداحی و شاعری می‌پردازد. خودش می‌گوید نخستین شعرش را درباره حضرت زهرا(س) سروده و هنوز هم آن مثنوی را به یاد دارد و گاه گاه با خود زمزمه می‌کند؛ «ای بهشت قرب احمد، فاطمه/ لیلةالقدر محمّد، فاطمه/ ای خدا مشتاق یارب یارب‌ات/ ای سلام انبیا بر زینب‌ات «.

سازگار از شناخته‌شده ترین شاعران معاصر است که پیر و جوان از اشعار آئینی او استفاده می‌کنند. زبان ساده و روان، همراهی شور و شعور در شعر، معقولیت و کاربرد مستندات تاریخی در شعر و تسلط سراینده بر آیات و روایات اشعار او را همه‌گیر و نافذ ساخته است.

از این پیشکسوت شعر آئینی تاکنون حدود 40 مجموعه شعر از نوحه‌ گرفته تا مراثى و زمزمه‌ به چاپ رسیده و به منابع مفیدی برای استفاده مداحان و ذاکران اهل‌بیت تبدیل شده است؛ مجموعه «نخلستان»، «شعله‏هاى نخل»، «نخل ماتم» و «آواى مجمع» از جمله آن‌هاست، اما معروفترین اثر او همان مجموعه چند جلدی نخل میثم است که یکی از مهمترین منابع شعر مذهبی و اهل‌بیتی امروز است که مرجعی غنی برای رجوع مداحان اهل‌بیت(ع) است.

»غلامرضا سازگار» علاوه بر شاعر خود مداح اهل‌بیت(ع) هم هست و هنوز هم علی‌رغم سپید کردن مو در آستان اهل‌بیت(ع) صدایی گرم و گیرا دارد و پا به پای شاگردانش به منبر می‌رود و برای اهل‌بیت می‌خواند. آنچه در ادامه می‌آید شعری از این شاعر و ذاکر اهل‌بیت(ع) است که به مناسبت رحلت حضرت رسول(ص) سروده شده است؛

"یا رحمةللعالمین"

ای ملائک سوی یثرب همه پرواز کنید‌
شمع سان ناله ز سوز جگر آغاز کنید

همه با هم به سما دست دعا باز کنید
خون فشانید ز چشم و به خدا راز کنید

مهر غم، نقش به بال و پرتان می‌گردد
مرگ دور سر پیغمبرتان می‌گردد

پیک غم از حرم خواجه اسری آید
خبر از فاجعه محشر کبری آید

کاروان اجل از جانب صحرا آید
نگذارید در خانه زهرا‌(س) آید

قاصد مرگ کجا، کعبه مقصود کجا
ملک الموت کجا، خانه معبود کجا

اجل استاده هراسان به در بیت رسول(ص)
پشت در لحظه به لحظه طلبد اذن دخول

لرزد از زمزمه او دل زهرای بتول (س)
فاطمه سوی پدر آمده محزون و ملول

کی پدر پیک غریبی است تو را میخواند؟
کیست کز هر سخنش قلب مرا لرزاند؟

گفت در پاسخ زهرا(س) پدر ای پاک سرشت
دست تقدیر برای تو غم تازه نوشت

پدرت می‌رود امروز به گلزار بهشت
آسمان کوه بلا را به سر دوش تو هِشت

فلک امروز پر از ناله جبرائیل است
این غریبی که بود پشت در عزرائیل است

این نه آن است که از کس بطلبد اذن دخول
این اجل باشد و بر بردن جانهاست عجول

اذن ناکرده طلب جز به در بیت رسول(ص)
پاسداری کند از حرمت زهرای بتول(س)

ای فدای تو و خون دل و اشک بصرت
باز کن در که شود خاک یتیمی به سرت

فاطمه (س) برد به بابا سر تسلیم فرود
در کاشانه به سوی ملک الموت گشود

چون به دارالشرف وحی، اجل یافت ورود
به ادب روی به پیغمبر اسلام(ص) نمود

کی تنت جان جهان گر دهی اذنم ز کرم
آمدم روح تو در جنت اعلا ببرم

گفت ای دوست کمی صبر و تحمل باید
که مرا پیک خدا حضرت جبریل آید

رنگ اندوه ز آیینه دل بزداید
عقده از سینه پر غصه من بگشاید

جبرئیل آمد و گفت ای به فدایت گردم
باغ جنت را از بهر تو زینت کردم

گفت ای پیک خدا حامل فیض و رحمت   
سخنی گو که ز قلبم بربائی محنت

غم من نیست غم حور و قصور و جنت
چه کند روز جزا خالق من با امت

گفت جبریل که فرموده چنین معبودت
آنقدر بر تو ببخشم که کنم خوشنودت

ای بدوشت غم امت همه دم در همه حال
برده بر شانه خود کوه غم و درد و ملال

امت اجر تو عطا کرد به قرآن و به آل
حُرمَتِ هر دو کنار حَرَمَت شد پامال

کرده غصب فدک و حق علی (ع) را بردند
پهلوی فاطمه‌ات (س) را ز لگد آزردند

بر لب خلق هنوز از غم تو زمزمه بود
شعله ها در جگر و اشک به چشم همه بود

شهر از فتنه ایام پر از واهمه بود
اولین اجر رسالت زدن فاطمه(س) بود

گشت از حق‌کشی امت بیدادگرت
کشتن محسن مظلوم تو  اجر دگرت

با سر انگشت خزان سخت ورق برگردید
غنچه و لاله خونین تو پرپر گردید

سومین اجر تو زخم سرحیدر گردید
به حسن(ع) از همه کس ظلم فزون‌تر گردید

بعد از آن زهر که بر نور دو عینت دادند
اجرها بود که امت به حسینت دادند

گرگ ها بر بدن یوسف تو چنگ زدند
بر رخ چرخ ز خون دل او رنگ زدند

دست بگشوده به پیشانی او سنگ زدند
تهمت کفر به آل تو به نیرنگ زدند

زین مصیبت همه دم سینه میثم سوزد
بلکه تا حشر دل آدم و عالم سوزد

منبع:تسنیم