عقیق: در بين مردم مشهور است كه على(ع) از ميان فرزندان خود حسن را به وصايت و خلافت برگزيده، و وصيت از طرف امام موجب استحقاق مقام امامت از براى موصى اليه است، و سنت پيغمبران و پيشوايان بر همين جارى و سارى است و بخصوص در ميان آل محمد وصيت براى شخص معينى دليل امامت و وجوب اطاعت او مى ‏باشد و اجتماع آل محمد(ع) در اين باره حجت است.

اخبار وارده در اين باب بسيار است و ما اكنون چند روايت را از طريق مرحوم كلينى كه از بزرگان روات شيعه است ذكر مى‏ كنيم:
1- سليم بن قيس هلالى گويد: هنگامى كه حضرت امير المؤمنين(ع) به فرزندش وصيت مى‏ كرد من در مجلس حاضر بودم، على(ع) در اين وصيت فرزندش حسين و محمد و بقيه را گواه بر وصيت گرفتند و پس از اين وصيت خود را كه بصورت كتابى بود بفرزندش امام مجتبى دادند و فرمودند حضرت رسول به من امر كرده است اين نامه را به شما بدهم همان طور كه خود آن جناب اين كتاب را با سلاح خود به من دادند.

پيغمبر به من امر فرموده كه به شما امر كنم در هنگام رحلت خودت اينها را به برادرت حسين تسليم كنى و به حسين هم امر كرده است او را به فرزندش على بن الحسين بدهد، امير المؤمنين در اين هنگام دست على بن الحسين را گرفتند و فرمودند شما هم مأمور هستى اينها را به فرزندت محمد برسانى و او را از طرف پيغمبر سلام برسانى و سلام مرا هم بوى برسان.

2- ابو الجارود گويد: حضرت باقر(ع) فرمودند :امير المؤمنين(ع) در هنگام وفات به فرزندش حسن(ع) گفتند: نزديك من بيا تا او امر حضرت رسول(ص) و امانت ‏هاى او را در اختيار شما بگذارم.

:پی نوشت

زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام / ترجمه إعلام الورى،ص300.

منبع:افکار نیوز