هنگامى كه روز رستاخيز فرا مى ‏رسد، دخت فرزانه‏ ام، فاطمه(س)، در ميان گروهى از بانوان بهشتى وارد صحراى محشر مى‏ گردد و با آمدن آن حضرت، ندا مى ‏رسد كه: هان اى فاطمه! به بهشت پرطراوت و زيباى خدا در آييد! امّا او پاسخ مى‏ دهد: بار خدايا! به بهشت پر طراوت و پر نعمت وارد نخواهم شد، تا بدانم پس از من با فرزند ارجمندم، حسين(ع)، چه كردند؟

آن گاه ندا مى ‏رسد كه: هان اى دخت سرفراز پيامبر! بنگر! و او نگاه مى ‏كند كه حسين(ع) را با قامتى برافراشته و بدون سر مى ‏بيند؛ و با ديدن آن منظره تكاندهنده و جانسوز فرياد برمى ‏آورد؛ و با فرياد او، من نيز ناله سر مى ‏دهم و فرشتگان نيز پس از ناله جانسوز ما، شيون و فرياد سر مى‏ دهند! سپس دخت سرفرازم ندا مى ‏دهد كه: هان اى پسرم! فرزندم! حسين جان! به كدامين گناه، بيداد پيشگان با تو چنين كردند؟

پيامبر گرامى در ادامه بيان مى ‏افزايد: آن گاه خداى دادگر به خاطر ستمى كه بر ما رفته است، خشمگين مى‏ گردد و به آتش سهمگينى كه «هبهب» نام دارد و هزار سال بر آن دميده شده و از شدت حرارت و سوزانندگى به سياهى گراييده و در آن آسايش و نشاطى نيست و اندوه و عذاب دردانگيز آن پايان ناپذير است، آرى، به آن آتش فرمان مى ‏رسد كه: 

هان اى آتش! كشندگان حسين را از روى زمين برچين !و آن درياى آتش، آن فرومايگان را بى‏ درنگ بسان باز شكارى برمى‏ چيند و در كام خويش مى‏ گيرد و نعره و فريادى سهمگين بر مى ‏آورد كه از ميان خروش و فرياد مرگبار آن، صداى آن تيره بختان دوزخى بر مى‏ خيزد كه با زبانى گويا و صدايى رسا مى ‏گويند:

پروردگارا! چرا ما را پيش از بت پرستان در خور اين آتش شعله ‏ور و سهمگين ساختى؟
  »يا ربّنا! بما اوجبت لنا النار قبل عبدة الاوثان؟«
ندا مى ‏رسد: بدان جهت كه آن كسى كه مى‏ داند، بسان كسى نيست كه نمى‏ داند!  »إنّ من علم ليس كمن لم يعلم«

پی نوشت:

در سوگ امير آزادى ( ترجمه مثير الأحزان )، ص: 282
منبع:افکار نیوز