21 مهر 1400 7 (ربیع الاول 1443 - 42 : 04
کد خبر : ۱۸۵۱۷
تاریخ انتشار : ۰۷ دی ۱۳۹۲ - ۲۳:۵۷
كسى كه در مرثيه حسين(ع) شعرى خوانده و خود گريه كرده و يك نفر ديگر را بگرياند بهشت براى هر دو واجب مى‏ شود.
عقیق: حضرت ابو عبد اللَّه(ع) فرمودند:

اى ابا هارون آيا شعرى در مصيبت امام حسين(ع) برايم مى‏ خوانى؟

ابا هارون مى‏ گويد: پس براى آن حضرت شعرى خواندم و آن جناب گريست.

سپس فرمودند:

همان طورى كه پيش خود شعر و مرثيه مى‏ خوانيد برايم بخوان يعنى با رقّت و لطافت، ابا هارون مى ‏گويد:

پس اين بيت را براى آن جناب با رقّت و لطافت خواندم:

امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزّكية

يعنى: گذر كن بر قبر حضرت حسين بن على(ع)، پس به استخوان هاى پاك و مطهّرش بگو.

ابا هارون مى‏ گويد: امام(ع) گريست، سپس فرمود: بيشتر برايم بخوان.

پس قصيده ديگر براى حضرتش خواندم.

ابا هارون مى‏ گويد: امام(ع) گريستند و صداى گريه اهل منزل را از پشت پرده شنيدم.

سپس ابا هارون مى ‏گويد: وقتى از خواندن فارغ شدم حضرت به من فرمودند:

اى ابا هارون كسى كه در مرثيه حسين بن على(ع) شعرى خوانده و خود گريه كرده و ده نفر ديگر را بگرياند بهشت بر ايشان واجب مى‏ گردد.

و كسى كه در مرثيه حسين(ع) شعرى خوانده و خود گريه كرده و يك نفر ديگر را بگرياند بهشت براى هر دو واجب میى‏شود.

و كسیکه امام حسين را نزدش ياد كنند و از چشمش به مقدار بال مگس اشك بيايد ثواب و اجر او بر خداست و خداوند براى وى به كمتر از بهشت اجر و ثواب نمى‏ دهد.


پی نوشت:

كامل الزيارات / ترجمه ذهنى تهرانى، ص339و۳۴۰ .


منبع:افکارنیوز
گزارش خطا

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
نظر: