حجت الاسلام مهدی اسماعیلی، مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) با ذکر این که این حدیث از احادیث قدسی موجود در دین مبین اسلام محسوب می شود، گفت: حدیث قدسی، همان کلام وحی است که به اذن و دستور خداوند از طرف خداوند و به وسیله فرشتگانش بر پیغمبر نازل می شود؛ بر قلب پیامبر و معصومین(ع) نقش می بندد و به عنوان فرمایش خداوند به مومنین منتقل می شود.
وی با تاکید بر این که این حدیث به روشنی ماهیت عبادی مسجد را نشان می دهد، اظهار کرد: خداوند می فرمایند خانه های من در روی زمین مساجدند؛ اما باید این مسئله را مدنظر قرار داد که خداوند با این همه عظمت و جلال چه نیازی به مسجد دارد؟ در حالی که تمامی جهان هستی متعلق به خداوند و آفریده خداوند است.
مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) افزود: این موضوع که خداوند در مسجد عبادت می شود، پس خود آن مکان چه جایگاهی در نزد خداوند دارد ریشه در این امر دارد که پروردگار متعال برای این که این اماکن، قداست و معنویت خود را داشته باشد آن را منتسب به خود می کند؛ به این معنا که مومنین همواره در خانه های پروردگار هستی حضور پیدا کنند و آن را خانه خود قرار دهند.
این کارشناس علوم و حدیث با بیان این که در این حدیث بر درخشش مساجد روی زمین برای اهل آسمان تاکید شده است، گفت: همان گونه که ستارگان آسمان برای زمینیان علامت و نشانه است و انسان ها می توانند درخشش این نورها را از فاصله بسیار دور مشاهده کنند، مساجد نیز در زمین این گونه اند؛ به این صورت که انوارشان به آسمان ساطع می شود و فرشتگان آسمانی نیز این انوار را به وضوح مشاهده می کنند.
پی نوشت:
1_(بحار الانوار/ج 84/ص 14)
منبع:شبستان
211008