عقیق: اى مفضّل! [پس از قواى بدنى و ظاهرى اينك‏] درباره نيروى انديشه، خيال، عقل، حافظه و ديگر قواى درونى و باطنى انديشه كن، هيچ می دانى كه اگر در ميان اين نيروهاى روانى فقط حافظه[وجود نداشت و يا] ناقص بود انسان چه حالتى پيدا مى‏ كرد؟ آيا مى‏ دانى اگر سود و زيان، داد و ستد، ديده‏ ها و شنيده ‏ها، چيزى كه گفته و آنچه بدو گفته‏ اند و مفيد و مضرّ را نمى ‏دانست و به ياد نمى‏ آورد و شخصى را كه به او نيكى كرده و يا بدى نموده فراموش مى‏ كرد، چه خلل و نارسايي هاى در زندگى معيشتى و تجربه‏ اى او پديد مى‏ آمد؟

اگر چنين بود هر قدر كه از راهى مى‏ رفت آن را فرا نمى‏ گرفت، اگر تمام عمرش را بر روى حفظ و فراگيرى درس مى ‏نهاد هيچ گاه آن را نمى ‏آموخت، نه دينى مى ‏توانست برگزيند و نه از تجربه‏ اى سود برد و نه از گذشته‏ اى درس عبرت‏ بگيرد. در حقيقت از انسانيت خارج مى‏ شد [و مانند حيوانات هيچ انديشه و اختيارى نداشت‏[.

پی نوشت:

شگفتيهاى آفرينش (ترجمه توحيد مفضل)، ص:73

منبع:افکار نیوز