عقیق: در روز پنجم ماه صفر سال ۶۱هـ حضرت رقیه(س) مظلومانه به شهادت رسید. نام
شریفش «رقیه»، «زینب» است. پدرشان اباعبدالله الحسین(ع) و مادرشان ام
اسحاق است.
ولادت
آن حضرت در مدینه بود و در سن سه سالگی یا بیشتر در محرم۶۱هـ با پدر
بزرگوارشان به کربلا آمد. قبل و بعد از روز عاشورا بارها مورد تفقد و
دلجویی اباعبدالله(ع) قرار گرفت تا آنجا که به خواهرش حضرت زینب(س) در مورد
او سفارش فرمود. بعد از شهادت امام حسین(ع) و اهل بیت و اصحاب، همراه با
اسرا به کوفه و شام برده شد و در مسیر چهل منزل راه شام رنجهای فراوانی
دید.
در شام بعد از دیدن سر نورانی پدر با پیشانی شکسته در خرابه،
آقدر ناله زد و گریست تا به ملکوت اعلا پیوست، و بدن شریف آن حضرت را شبانه
دفن کردند.
از کهن ترین منابعی که نام آن حضرت با لفظ رقیه یاد
شده قصیده سیف بن عمیره نخعی کوفی از اصحاب امام جعفر صادق(ع) و امام موسی
کاظم(ع) است:
و عبدکم سیف فتی ابن عمیره عبد لعبد عبید حیدر قنبر
و سکینه عنها السکینه فارقت لما ابتدیت بفرقه و تغیر
و رقیه رق الحسود لضعفها و غدا لیعذر ها الذی لم یعذر
و بام کلثوم یجد جدیدها لثم عقیب دموعها لم یکرر
لم انسها و سکینه و رقیه یبکینه بتحسر و تزفر
منبع:باشگاه خبرنگاران