عقیق: امیرالمومنین امام علی(ع)  هنگامی که در پى جنازه اى مى رفت شنيد كه مردى مى خندد، فرمود: گويى مرگ بر غير ما نوشته شده، و حق بر غير ما واجب گرديد، و گويا اين مردگان مسافرانى هستند كه به زودى باز مى گردند، در حالى كه بدن هايشان را به گورها مى سپاريم، و ميراث شان را مى خوريم.
گويا ما پس از مرگ آنان جاودانه ايم!!! آيا چنين است، كه اندرز هر پند دهنده اى از زن و مرد را فراموش مى كنيم در حالى كه نشانه تيرهاى بلا و آفات قرار گرفته ايم؟

متن حدیث:

وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ فَقَالَ كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ وَ كَأَنَّ الَّذِى نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ.

پی نوشت:«نهج البلاغه،حکمت122 »

منبع:مشرق