امام شناسی

معرفت به امام در اوج جلوه های بصیرت است. بصیرت به آنكه امام چه جایگاهی دارد؟ چه اهدافی را دنبال می كند؟ چه دغدغه ای دارد؟ منتظر چیست؟ چگونه باید او را یاری كرد؟ وظیفه دیگران در قبال او چیست؟

منتظر وقتی جایگاه بی بدیل ولی خدا را دریافت كه سخن و رفتار او نشانة الهی دارد و رفتار او باذن و ادارة الهی است جز بر مسیر الهی نمی گوید و نمی رود وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ J إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى‏ [1]؛ «از هوا و هوس سخن نمی گوید،سخنان او وحی الهی است».

چون فهمید ولی خدا، تنها راه هدایت است نه یكی از راه ها و كشتی نجات امّت است كه جز همراهی با آن، طوفان بلاست و غرق شدن هرچند اگر پسر نوح باشی با كشتی و نوح اگر نباشی غرقی.

«السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا سَبِیلَ اللَّهِ الَّذِی مَنْ سَلَكَ غَیْرَهُ هَلَك‏[2]؛سلام بر تنها راه الهی كه اگر كسی جز آن رود هلاك می شود».

« مَثَلُ أَهْلِ بَیْتِی فِیكُمْ كَمِثْلِ سَفِینَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِق[3]؛ اهل بیت من، چون كشتی نوح اند، كه هر كه سوار كشتی نوح گردد، نجات یافته و هر كه آن را ترك گوید، غرق شود».

آن گاه خود را با تمام وجود همراه ولی خدا می كند « فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ غَیْرِكُم‏[4]؛ با شماییم، با شما، نه با غیر شما».

با تمام وجود به او عشق می ورزد، عشقی آگاهانه به ولی خدا كه مهربان و دلسوز است و جز او راهی به هدایت نیست. پس باتمام وجود خود را تسلیم راه و مسیر او می كند.«فَأَبْذُلَ نَفْسِی وَ مَالِی وَ وُلْدِی وَ أَهْلِی وَ جَمِیعَ مَا خَوَّلَنِی رَبِّی[5]‏؛ فدایت پدر و مادرم، اهل و مال و خانواده ام و آنچه خدا به من داده است».

بصیرت این كه امام از او چه می خواهد؟ چه وظیفه ای در قبال او دارد. ولو امام او در دوران غیبت است، ولی از منظر او غیبت به مثابه مشاهده و دیدار اوست .چرا كه به وظیفه آشنا و به آن عمل می نماید.

زمان شناسی

«الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیْهِ اللَّوَابِس[6]؛ آنكه زمان و زمانه خود را بشناسد، دچار تردیدها و سردرگمی نخواهد بود.»در برخی روایات، زمانی به معنای سلطان و حكومت آمده است كه «إِذَا تَغَیَّرَ السُّلْطَانُ تَغَیَّرَ الزَّمَانُ [7]؛ چون حكومت تغییر می كند،زمان تغییر می یابد». حتی آمده است: «إذا تغیرت نیة السلطان تغیر [فسد] الزمان [8] ؛ چون نیت و اداره حاكمان تغییر می یابد، زمان و زمانه تغییر می یابد». ارادة آنان در زمان تأثیر دارد . اهل بصیرت به زمان و اوضاع سیاسی و اجتماعی زمان خود آگاهند.

حضرت امیرالمۆمنین علیه السلام به فرزندش فرمود: «عاقل بایستی كه ... اهل زمان خود را بشناسد».[9]‏

یار امام حسین علیه السلام و یار حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و منتظر واقعی، اهل بصیرت است. چون بصیرت دارد و در حد توان شناخت به امام و جایگاه بی بدیل او دارد؛ در می یابد كه چرا ولی خدا «صلح حدیبیه» را می پذیرد و آنگاه بر او نمی آشوبد و بر او اعتراض نمی كند.

فهم اینكه ولی خدا به دنبال حفظ دین است. روزی دین با شهادت او حفظ می شود و روزی با عدم شهادت او و ماندن و تحمل كردن اذیت و آزارها، روزی حفظ دین با شهادت حسین(ع) است و روزی با آتش بس امام حسن علیه السلام و باقی اهل بیت(ع) تا مهدی(عج) كه عمری تحمل می كند و روزی ظهور می نماید.

دشمن شناسی

دشمنان امام و حقیقت و خوبی ها ـ آنان كه ارزش ها را به مسلخ می برند و با خرافه سازی و بدعت سازی و تحریف، پلیدی ها را به جای دین و به جای هادیان قرار می دهند ـ دلسوزان دین و ولایت را دشمن و دشمنان دین و اهلبیت را دوست معرفی می كنند.

شهیدان و مجاهدان میدان های مختلف تاریخ از جمله انقلاب اسلامی را ناجوانمردانه بیگانه از دین و مسیر اهل بیت، حسین(ع) و مهدی(عج) معرفی می‌كنند. و دشمنان راحت طلب عزلت گزیده، جان و دل به بیگانه داده و به دلیل ترس از میدان گریزان را ولایتی معرفی می‌كنند. (بصیرت جبهه واحد دشمنان در شكل استكبار (صهیونیسم و نفاق) و چهره دجال گونه تفرقه افكنی و اتهام كفر و شرك به این و آن).

آینده نگری و برنامه ریزی

« یَخْرُجُ أُنَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَیُوطِئُونَ لِلْمَهْدِیِّ یَعْنِی سُلْطَانَه‏[10]؛ گروهی از مشرق برمی خیزند و زمینه ساز تسلط و حكومت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می گردند».

حركت برای ظهور و زمینه سازی ظهور بدون برنامه ریزی معنا ندارد. بدون آینده نگری و برنامه ریزی انتظار ادعایی بیش نیست كه منتظران واقعی خستگی ناپذیر، پنهان و آشكارا در تلاش و كوششند.« الدُّعَاةُ إِلَى دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْرا».[11]

پی نوشت ها:

1_(سوره نجم ،آیه 3و4.)

2_( بحار الانوار،ج99،ص 98 .)

3_(بحارالأنوار،ج 23 ،ص 105 )

4_(بحارالأنوار،ج97 ،ص341 .)

5_(بحارالأنوار،ج99 ،ص 118 .)

6_(الكافی ،ج1 ،ص26 .)

7_(بحارالأنوار،ج72 ،ص358 .)

8_(غررالحكم، حكمت 343 .)

9_(سوره حجرات،آیه 1.)

10_( بحارالأنوار،ج51،ص87.)

11_(بحارالأنوار،ج36 ، ص386.)