زهرای قیام کربلا زینب بود

عقیق: محکومیت حمله به مرقد مطهر حضرت زینب (س)ای قوم حرامیِ سراپا تضلیلبازیچه ی دست صهیون و اسرائیل!طوفان عقوبت خدا در راه است"تَرْمِیهِم بـِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّیل" یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرى‏ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ (دخان / 16)منتظر آن روز بزرگ باش که از آن ها به عذاب سخت انتقام خواهیم گرفت.یوسف رحیمیحضرت زینب(س)-مدح و مرثیه من آن فرشته ام که به دنیا نشسته امحورایم و به دامن تقوا نشسته اممن چشمه ام جدا شده از کوثر بهشتطوبایم و به گلشن طاها نشسته امعطر ولایتم من و پیچیده در فضانور محبتم که به دل ها نشسته اممن زینبم که مظهر صبر و شهامتموز مَکرمت به طارم اعلی نشسته امنور علی و فاطمه در جان من دمیدچون در کنار حیدر و زهرا نشسته امایمان آن دو را به وراثت گرفته امایثار آن دو را به تماشا نشسته اممن دیده ام کلاس دبستان وحی رادر پای درس خواجه اَسراء نشسته امدارم نشان زَیْن ابیها من از پدرچون در حریم امّ ابیها نشسته اممن تربیت به دامن زهرا گرفته امدر بزم اُنس عصمت کبری نشسته امبابم علی چو نقطه بسم الله است و منچون کسره پای نقطه آن با نشسته امسنگینی رسالت خون ها سبب شده استمن در نماز شب اگر از پا نشسته اماز بس که داغ بر جگر من نشسته استآتش به جان چو لاله صحرا نشسته امبا این مقام، آن همه دیدم ستم ز دَهرکز بار غم شکسته و از پا نشسته امدر چار سالگی غم چهل ساله ام رسیدتا در فراق سیّد بطحا نشسته اممن دیده ام شهادت مادر به چشم خوددر سوگ آن حبیبه یکتا نشسته امرُخسار غرقِ خون علی دیده ام، دریغآن دخترم که در غم بابا نشسته امداغ حسن شراره غم زد به جان مندر مرگِ آن امام به غوغا نشسته امدر انقلاب سرخ حسینی به یاریشبر باره اسارت و غم ها نشسته امبرخاستم پای به هر جا که او بخواستو آن جا که او نشست من آن جا نشسته امیا از غم شهادت عباس سوختمیا در عزای زاده لیلا نشسته اماز پای در نیامدم از هر بلا، ولیپیش سر حسین من از پا نشسته امآمد سویم «مؤید» و می گفت عمه جانبر درگهت برای تمنّا نشسته امسید رضا مویدحضرت زینب(س)-مرثیهبا ناله های زینب هم ناله شد دل مابا روضه های زینب زیباست محفل مابا گریه های زینب هم سفره ایم هر روزبا نوحه های زینب حزن است حاصل مابا آیه های زینب شد ماندگار اسلامشد خطبه های زینب قرآن نازل ماگاهی میان محمل گاهی کنار مقتلبا نغمه های زینب آمیخته گل ماگاهی به کنج ویران گاهی درون زندانگاهی میان عدوان اشک است شامل ماوقتی که در کجاوه، آتش نثار او شدهم سوخت محمل او هم سوخت محفل مااز کربلا و کوفه تا شام زد شکوفهمنزل به منزل آمد تا کنج منزل ماسوز تهجّد او اشک تشهّد اواز نافله دهد روح تا قلب غافل ماطعم دعای زینب شب ناله های زینبتا های هایِ زینب نَجوای کامل ماباشد به آل حیدر زینب حسین دیگرزهرای دوّمین است بانوی فاضل مادر هر بلا صبور است در قتلگه شکور استقلب صبور زینب حلال مشکل ماحبّ ولای زینب مشمول هر کسی نیستاین بادۀ طهوراست در آب و در گل ماجَهد و جهاد زینب عهد و معاد زینبآئینه ای خدایی ست هر دم مقابل مااین طاعت و شجاعت درسی ست از اطاعتسرشار از بصیرت، این گونه شد دل مازینب اسیر مولاست کِی او اسیر اعداستدشمن اسیر زینب تا فجرِ عاجل ماای مقتدای زینب! ای منتقم نظر کن!غم های عمّه جانت همواره قاتل مامحمود ژولیدهحضرت زینب(س)-مصائب (زبانحال حضرت)یا حسین، آن که دل از غیر تو بُبرید، منمآن که لاجرعه می مهر تو نوشید منمآن که از شوق به هنگام ولادت چون شمععوض گریه در آغوش تو خندید منمآن که با پرورش مادر و تعلیم پدرتربیت یافته در مکتب توحید منمآن که همراه تو آمد به صف کرب و بلاپا به پای تو صمیمانه بکوشید منمآن که خون شد دلش از محنت ایّام ولیجامه صبر به تن بهر تو پوشید منمروز عاشورا، به هنگام وداع آخرآن که پروانه صفت دور تو گردید منمآن که جا از پی یک بوسه به اعضات ندیدخم شد و حنجر خونین تو بوسید منمآن که چون لانه زنبور ز شمشیر ستمجسم عریان تو آغشته به خون دید منمنشنیده است کسی از سر بُبریده سخنآن که صوت ملکوتی ز تو بشنید منمآن که در بزم یزید بن معاویه پستقد علم کرد و سخن گفت و نترسید منمجنگ با اسلحه کار تو و یاران تو بودآن که با تیغ زبان بعد تو جنگید منمنظر مرحمتی کن تو به «ژولیده» که گفتیا حسین، آن که دل از غیر تو بُبرید منمژولیده نیشابوریحضرت زینب(س)-وفات و مصائبای وقار تو وقار پنج تنگردش تو در مدار پنج تنخطبه هایت، ذوالفقار پنج تنای همه دار و ندار پنج تن ...... عفّت و شرم و حیا پابست توآسمان ها و زمین در دست تواحترامات تو پا برجا که هستما مگر مردیم این جان ها که هستذوالفقار حضرت مولا که هستبر حریمت پرچم سقا که هستنبش قبر تو خیال باطل استقبله ی دل ها به سویت مایل استای نَمای تو نَمای مرتضیآیه های «انّما»ی مرتضیزینتی هستی برای مرتضیخطبه هایت خطبه های مرتضیذوالفقار نُطق تو کولاک کردکوفیان را یک به یک در خاک کردنذر کردی با برادر باشی و ...پای به پای او مکرّر باشی و ...حافظ اسرار مادر باشی و ...یک تنه مانند لشکر باشی و ...هدیه ات تقدیم بر ارباب شددسته گل هایت گلاب ناب شدای عقیله! عقل ها حیران توست«آفرینش» بیتی از دیوان توستدست ها بر رشته ی دامان توستشهر کوفه گوش بر فرمان توست«اُسکُتوا» گفتی همه ساکت شدندزنگ ها بی زمزمه ساکت شدندمرتضای دوم مایی شماانعکاس نور زهرایی شمانقطه ی عطف تولّایی شماراوی «الّا جمیلا» یی شماای «خلیله»! ای که هستی بت شکن!جای زینب می نویسم «شیر زن»کعبه ی ماتم شدی یک سال و نیممو سفید و خم شدی یک سال و نیمسوختی و کم شدی یک سال و نیموارث «آدم» شدی یک سال و نیمگریه هایت سوزناک و آتشینروضه می خواندی دم آخر چنین: ...... ای برادر! سایه ی روی سرم!ای حسین جان! ای غریب مادرم!رفتی و بی تو بدون یاورمبی علمدار و علیِ اکبرممثل تو در زیر نور آفتابپهن کردم بسترم را با شتابیادم آمد از حرم دل کندنتبوسه های مادرم بر گردنتیادم آمد زخم های بر تنتبا تماشای گل پیراهنت ...... خاطرات کربلایت زنده شدکوفه و شام بلایت زنده شدکوچه و بازار شام ای وای وایسنگ های پشت بام ای وای وایهتک حرمت بر امام ای وای وایمردمان بی مرام ای وایدشمنت با حیاییِ تمامخیزران می زد به لب هایت مداممحمد فردوسیدوبیتی و رباعیحضرت زینب(س)-مدح و مرثیهتصویر تمام کربلا زینب بودتفسیر پیام کربلا زینب بوددر عشق و فداکاری و ایمان و وفازهرای قیام کربلا زینب بودمؤید×××زیبایی گلشن علی زینب بودپرورده دامن علی زینب بودبر خصم شکست داد ولی خود نشکستآیینه نشکن علی زینب بودمؤید×××در فضل، محیط بیکرانی زینبدر صبر، بسیط آسمانی زینبای خورده به سینه ات مدال عظمتبانوی همیشه قهرمانی زینبمؤید×××زینب که به عشق جوشش آموخته استماه است و چو مهر رخ برافروخته استکارآیی انقلاب خونین حسینبر قامت صبر او نظر دوخته استمؤید×××زینب که به کار عاشقی غوغا کردصد بار شهادت به رخش در وا کرددو دسته گل یاس که در دامن داشتتقدیم به باغبان عاشورا کردمؤید×××من مظهر صبر، زینب کبرایمهر جا که بود حسین، من آن جایمهر چند که آفتاب بی سایه بودمن سایه آفتاب عاشورایممؤید×××زینب که شکوه عشق پاینده از اوستماهی ست که نور صبر تابنده از اوستاسلام ز کربلا بود زنده، ولیتاریخ حیات کربلا، زنده از اوستمؤید×××زینب که دل و روح دلیری دارددر یاری دین سهم کثیری داردهمچون حسن و حسین و زهرا و علینیرویِ شکست ناپذیری داردمؤید×××زینب که قیام کربلا زنده ازاوستایثارگری و صبر پاینده از اوستاز جلوه او چهارده قرن گذشتامّا به خدا همیشه آینده از اوستسازگار×××با داغ و فراق، آشنایی زینببا درد و غم و عشق، دوایی زینبسوگند به مظلومی زهرای بتولتو فاطمه کرب و بلایی زینبوفائی××× چون قافله عشق رسیدند ز راهبر تربت شاه دین، به صد ناله و آهزینب به سر قبر برادر می گفتلا حول و لا قوة الاّ باللهصفا تویسرکانی×××از جوهر خلقت و ز انوار جلیمجموعه علم و حلم و فیض ازلیخلاّق ازل نهاد نامش زینبوز راه کرم عطا نمودش به علیصفا تویسرکانی×××تسلیم و رضا نگر که آن دُخت بتولدر مقتل کشتگان چو فرمود نزولشکرانه سرود، که ای خداوند جلیلقربانی ما به پیشگاه تو قبولفؤاد کرمانی×××تسکین دل شکسته، آهم ندهدبی هم نفسم کسی، پناهم ندهد من زینب بی حسینم و برگشتم جا دارد اگر مدینه راهم ندهدموحدیان ـ امید×××سر در بر امر حق فرود آوردمشاهد به غمش، تن کبود آوردمرفتم ز مدینه و پس از آن همه داغجز طفل سه ساله، هر چه بود آوردمموحدیان - امید×××بر حنجر خون، نوای عشقی زینبدلداده و جان فدای عشقی زینبدر بهت سکوت کوفه، در ظلمت شامپیغامبرِ خدای عشقی زینبشفق×××بر حنجر خون، نوای عشقی زینبدلداده و جان فدای عشقی زینبدر بهت سکوت کوفه، در ظلمت شبپیغامبر خدای عشقی زینبشفق×××زینب، تو که در حنجر حق، آواییتندیس علی، آیینه ی زهراییدر مکتب عارفان و در دفتر عشقگلواژه انقلاب عاشوراییشفق×××آن روز که خون عاشقان ریخت به دشتدریای فرات، غرق در خون می گشتدیدم که به دنبال حسینش، زینب سر تا سر دشت کربلا را می گشتحسن علی پور×××مآل اندیش فردا بود زینبدر آن صحرا چه تنها بود زینببه هنگام غروب تنگ آن روزتمام غربت ما بود زینبیدالله گودرزی×××ای شمع شبستان وِلا، یا زینبای اختر صحرای بلا، یا زینبدریاب که از کف نرود دامن صبرسوگند به خون شهدا، یا زینبسپیده کاشانی×××ناموس خدا و دخت حیدر، زینبپرورده آغوش پیمبر زینبصابر چو حسن، شجاع مانند حسیندر حفظ بقاء دین داور زینبسیفی شیرازی×××در مسلخ عشق کرده غوغا زینبدر سنگر صبر، کرده مأوا زینبهمراه رقیّه رفته در شام بلابرگشته ز شهر شام تنها زینبژولیده نیشابوری×××ای پرچم کربلا به دوشت، زینبقربان تو و خشم و خروشت زینبتا موی سرت، سپید شد از غم دوستشد کعبه ی دل، سیاه پوشت زینبعلی موسوی گرمارودی×××می سوخت چو شمع و پایداری می کرددل از مژه جای اشک جاری می کرد شب دختر شیر حقّ به جای عباساز عترت عشق پاسداری می کرداحد ده بزرگی×××زان فتنه خونین که به بار آمده بودخورشید ولا، بر سر دار آمده بودبا پای برهنه، دشت ها را زینبدنبال حسین، سایه وار آمده بودحسین اسرافیلی×××زینب که مه برج کمال وادب استدر خلق به بهترین نسب منتسب استدر وصف و مقام او همین باشد بسکه این دخت علیّ مرتضی زین اب استشکوهی×××از داغ غمت خون جگر دارم منوز یاد لبت دیده تر دارم منتو از سر نی سایه فکندی به سرمیا سایه خورشید به سر دارم من؟ شکوهی×××ای واسطه رحمت رحمان زینبوی عالمه علوم قرآن زینب در نام گذاریت محمّد فرمود:خوانده است ترا خدای سبحان زینبقانع×××در عشق علامتی به جز زینب نیستدر صبر قیامتی به جز زینب نیستآن جامه عصمتی که زهرا پوشیدزیبنده قامتی به جز زینب نیستموید×××زینب که شکوه جاودانی داردهر جا حضور آسمانی داردازدست حسین بن علی، خون خدابرسینه مدال قهرمانی داردمؤید×××ای تالی فاطمه به آئین و مرامای صبر تو و نطق تو همدوش قیامما دست طلب به سوی تو آوردیمای دخت امام و عمّه و اُخت امامخسروحضرت زینب(س)-مصائبامشب سری به خلوت پروانه ها بزنبا یک دل شکسته خدا را صدا بزنامشب بیا به روضه یک خواهر شهیدطعنه به غربت دل آیینه ها بزنبا اشک لقمه ای ز سر سفره عزابا نیت تقرب محض و شفا بزنو بعد در میان عزادارهای عشقخود را شبیه اهل سماوات جا بزنوقت عزای حضرت زینب رسیده استحرف غریب بودن یک تشنه را بزنبا یاد خاطرات خودش خواهری گریستیاد غمی که گفت کسی: بی هوا بزنتا می زدند طفل یتیم سه ساله رامی گفت عمه: بس کن و اصلاً مرا بزندر لحظه های آخر خود بی قرار بودزینب دلش گرفته و چشم انتظار بودمی ریخت روی دامن غربت ستاره رادر دست داشت پیرهن پاره پاره رادر ماندن و نماندن خود مانده بود کهانداخت از نفس نفس استخاره راچیزی نمانده بود پس از غارت حرمدر دست داشت خاطره گوشواره رادر زیر آفتاب فقط آه می کشیدپنجاه و چند سال ز سینه شراره رابر روی دست های خودش دست می کشیدحس کرد لحظه ای غم و درد دوباره رایک سال و نیم هست که همراه آه خودبا زجر می کشد نفس نیمه کاره رابا یاد جیغ دختری از خواب می پریدمی گفت: برد عمه کسی گاهواره رامانده هنوز در نظرش چکمه های شمرای کاش بود پیش برادر به جای شمراین جا عروج بال و پرت طول می کشدتسکین سوزش جگرت طول می کشددور و برت شلوغ شده پس نشستنگرد و غبار دور و برت طول می کشدطوری تو را زدند که حتی گشودنلب ها و چشم های ترت طول می کشدبا خنجر شکسته در دست قاتلتمعلوم بود ذبح سرت طول می کشداین جا چقدر غارت پیراهن تنعریان همچو محتضرت طول می کشدبا خنجری عذاب تو پایان گرفته استاما عذاب همسفرت طول می کشداین جا چه دردهای زیادی کشیده ایدرد نشسته بر کمرت طول می کشدای وای قاتلی نفست را گرفته استپایش به روی سینه تو جا گرفته استمصعود اصلانیمنبع:باشگاه خبرنگاران211008