عقیق: بعد از این كه روز یازدهم محرم اسرا را از كربلا به سوی كوفه حركت
دادند به خاطر نزدیكی این دو به هم روز 12 محرم اسرا را وارد شهر كوفه
نمودند گویا شب دوازدهم را اسرا در پشت دروازه‌های كوفه و بیرون شهر سپری
كرده باشند.
ولی با خطابه‌هایی كه امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) و سایرین از اسرا ایراد
می‌كنند و خودشان را به كوفیان و مردم می‌شناسانند و به حق بودن قیام امام
حسین(ع) اذعان می‌كنند شادی كوفیان را به عزا تبدیل می‌كنند.
در
طول مدتی كه در كوفه و در میان مردم به عنوان اسیر جنگی حركت می‌كردند
سرها بالای نیزه بود و اسرا در كجاوه‌ها جا داده شده بودند و آنان كه خیال
می‌كردند اسرا از خارجیان هستند و بر خلیفه یزید عاصی شده‌اند، جسارت و
اهانت می‌كردند.
عده‌ای هم از نسب اسرا سؤال
می‌كردند. با این وضع وارد دارالاماره می‌شوند و در مجلس عبیدالله بن زیاد
كه حاكم كوفه و باعث اصلی شهادت امام حسین(ع)، این ملعون جلوی چشم اسرا و مردم
با چوب‌دستی به سر مبارك می‌زد و خود را پیروز میدان قلمداد می‌كرد و كشته
شدن امام حسین(ع) را خواست خدا قلمداد می‌‌نمود. ولی با
جواب‌هایی كه از جانب حضرت زینب و امام سجاد(ع) می‌شنید بیشتر
رسوا می‌شد.
(گویا اسرای كربلا را دوبار به
قتلگاه می‌آورند، یك دفعه همان عصر روز عاشورا بعد از غارت خیمه‌ها و به
درخواست خود اسرا و یك بار هم در روز یازدهم محرم هنگام كوچ از كربلا و به
دستور عمر سعد و این كار عمر سعد شاید به خاطر این بود كه می‌خواست اهل‌بیت(ع) با دیدن جنازه‌های عریان و زیر آفتاب مانده شكنجه روحی به
اسرا داده باشد.)
منبع:باشگاه خبرنگاران