عقیق: حضرت امام(ع) در روز عاشورا تمام برادران و اصحاب خود را از دست داد و در راه خدا قربانى نمود.

مى گويند: ابى عبدالله(ع) يكه تاز ميدان بود. عمر سعد به لشكريانش گفت: واى بر شما، با حسين سخن مى گوييد، او فرزند على است. دامنه سخن او را تا فردا هم بكشيد خسته نخواهد شد و از سخن گفتن باز نخواهد ماند، و همچنين به گفتار خويش ادامه خواهد داد.

پس شمر جلو آمد و گفت: اى حسين، چه مى گويى؟ واضح تر بگو تا بفهمم. حضرت فرمود: من مى گويم كه پرهيزكار باشيد و از خدا بترسيد و خون مرا مريزيد، زيرا خداوند خون مرا بر شما حلال نكرده است. من پسر دختر پيغمبر شما هستم و جده من خديجه همسر پيغمبر شما بود، شايد شما شنيده باشيد كه پيغمبر شما فرمود: حسن و حسين عليه السلام دو آقاى جوانان بهشتند.

السلام عليك يا اباعبدالله وعلى الارواح التى حلت بفنائك، عليك منى سلام الله ابدا ما بقيت و بقى اليل و النهار، و لا جعله الله آخر العهد منى لزيارتكم. السلام على الحسين، و على على بن الحسين، و على اولاد الحسين، و على اصحاب الحسين

سلام بر تو اى ابا عبداله و بر آن روان هايى كه فرود آمدند به درگهت. بر تو باد از من سلام خدا براى هميشه تا كه باقى ام و باقى است شب و روز، و خدا مگرداند آن را آخرين زيارت من. سلام بر حسين و بر على بن الحسين و فرزندان حسين و بر ياران حسين.

از اين جا شروع مى كنم قربانيان راه قرآن را. اين كه اول شهيد روز عاشورا از اهل بيت آيا على اكبر است اختلاف است. محدث قمى از شيخ مفيد و سيد بن طاووس و طبرى و ابن اثير و ابوالفرج و غيره نقل كرده است كه اول شهيد اهل بيت(ع) على اكبر بوده چنان كه در زيارت شهداى معروفه است:

اما بعضى از نويسندگان او شهيد اهل بيت را عبدالله بن مسلم و حضرت على اكبر(ع) را جز آخرين شهيدان مى دانند.


منبع:بی باک
211008