کربلا تا سال ۶۱ هجری قمری بیابانی بوده‌است به نام‌های "نینوا"، "غاضریه" و "طف". اما بعد از سال ۶۱ قمری و واقعه عاشورا کربلا، به‌تدریج مورد توجه شیعیان قرار گرفت و پس از ساخت گنبد و بارگاه برای شهيدان کربلا، به یکی از شهرهای زیارتی عراق تبدیل شد. حسین بن علی (ع) گوشه‌ای از زمین کربلا (زمینی به مساحت ۳۶ کیلومتر مربع) را که اکنون شامل حرم او و شهيدان کربلا می‌شود، به شصت هزار درهم از مردم نینوا و غاضریه خریداری کرد و با آنها شرط کرد که مردم را برای زیارت به حرم راهنمایی کنند و از زائرین حرمش تا سه روز پذیرایی کنند.