اگر اين مطلب درست است كه شرف هر فنى، به شرف هدف و غايت از آن فن بستگى دارد، بايد بگوييم كه يكى از اشرف فنون، همين فن تبليغ دين و گويندگى معارف دينى و اسلامى است؛ همين چيزى كه در عرف ما، به وعظ و منبر معروف است؛

 

زيرا هدف از حرفه‌ى تبليغ و گويندگى دينى، عبارت است از موعظه براى تزكيه‌ى مردم، تبيين معارف دينى براى بالا رفتن سطح آگاهى دينى مردم، و بيان مصايب و مراثى حضرت ابى‌عبداللَّه(عليه‌السّلام)؛ يعنى ارايه‌ى الگويى به مردم، براى كيفيت بخشيدن به حركت در راه هدفهاى بزرگ. همه‌ى اين چيزها جزو اشرف هدفهاست؛ هم تزكيه، هم بالا بردن افكار و آگاهيهاى مردم، هم ارايه‌ى الگو براى جهاد و تلاش فى‌سبيل‌اللَّه.
 
اين فن را نبايد كوچك گرفت. منبر رفتن و سخن گفتن در امر دين، جزو شريفترين كارهاست، و بايد و شايد كه شريفترين انسانها و عالمترين و آگاهترين آنها به مسايل اسلامى و عاملترين آنها به احكام شرعى، در اين راه قدم بردارند و آن را براى خود افتخارى بدانند؛ كمااين‌كه در گذشته هم همين‌طور بوده است.

 

افرادى مثل شيخ جعفر شوشترى - عالم اخلاقى بزرگ - كه خود منبرى بوده است؛ يا مرحوم حاج آقا رضا همدانى واعظ - صاحب كتاب «هديّةالنّملة» - كه خود يك واعظ و يك گوينده‌ى دينى بوده است؛ يا پسر آن مرحوم، مرحوم آقاميرزا محمّد همدانى كه از علما بوده است؛ و امثال اينها. در گذشته، شخصيتهاى علمى و چهره‌هاى معروف تقوايى و دينى، متصف به اين صفت و مفتخر به اين فن بوده‌اند. در اين زمان هم ما بحمداللَّه شخصيتهاى برجسته‌يى در زمينه‌ى تبليغ و منبر ديده‌ايم و بوده‌اند و هستند.
  
آن چيزى كه در محدوده‌ى جمع كسانى كه اهل منبرند - چه حرفه‌ى آنها اين است، و چه در كنار حرفه‌ى اصلى به آن مى‌پردازند - واقعاً بايد معلوم باشد، اين است كه اگر ما مى‌خواهيم مردم را موعظه بكنيم، لازمه‌ى آن در درجه‌ى اول، اتعاظ نفسى خود ماست. براى كسى كه بنا بر گويندگى دين دارد، تهذيب نفس يك امر الزامى است، تا از دل بگويد و حرف او داراى اثر بشود و عملش قول او را تقويت كند و شاهدى بر آن باشد.
 
چون مبلّغ بنا بر اين دارد كه سطح فكر مردم را در مسايل اسلامى بالا ببرد، پس بايد آگاهى و بينش دينى وسيع و متنوع داشته باشد؛ با قرآن مأنوس باشد؛ در احاديث غور بكند و كرده باشد؛ با افكار نوى مربوط به مذهب و دين آشنا باشد؛ اهل تحقيق درباره‌ى مسايل دينى و افكار دينى باشد؛ نه فقط آشنايى با دين به تنهايى، بلكه در كنار مسايل دينى، پاره‌يى افكار فلسفى و بينشهاى اجتماعى هست كه از آنها هم بايد طعمى چشيده و آگاهى‌يى داشته باشد؛ و چون بنا دارد كه اسوه‌ى جهاد و مبارزه را به مردم معرفى كند، در اين كار بايد دقت‌نظر و وسواس داشته باشد؛ زيرا زندگى حسين‌بن‌على(عليه‌السّلام) و ماجراى چندروزه‌ى آن حضرت در كربلا، فصل عظيمى از تاريخ ماست؛ حجم آن كم، اما مفهوم آن بسيار وسيع، و عمق آن خيلى زياد است.

بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با روحانیون