وی افزود: در این عالم با دیگر موجودات وجه اشتراکی داریم، از خاک به وجود می‌آییم، رشد کرده و به بلوغ می‌رسیم، ازدواج و تولید نسل می‌کنیم، اما انسان با دیگر موجودات عالم تمایزی دارد و آن قدرت اندیشه است.
بهجت ادامه داد: باید راه زندگی را با پیامبر باطن طی می‌کردیم، اما خداوند لطفی کرد و پیامبرانی از جنس بشر برای راهنمایی فرستاد و آنها را دلیلی برای بشریت قرار داد.
فرزند آیت‌الله بهجت با بیان این‌که «خداوند در هر دوره یک نفر را که استعداد داشته است، پرورانده و اگر او یک قدم به سمت خداوند حرکت کند، خدا 10 برابر به او نزدیک می‌شود» گفت: انسان فاقد فاصله مکانی از خداوند است، بلکه منظور از این فاصله، فاصله اندیشه‌ای است و اگر کوچکترین فاصله مکانی از خداوند برای انسان به وجود آید، ذرات تشکیل دهنده انسان از هم می‌پاشد.
وی با اشاره به پیشینه ارسال پیامبران به سوی بشریت، خاطرنشان کرد: در هر زمان بشری بوده است که انسان‌ها را هدایت کند اما این نافی تلاش انسان برای رسیدن به جایگاه پیامبران نمی‌باشد و همه انسان‌ها این آمادگی را دارند که پیغام خداوند را دریافت کنند، اما برای دریافت این پیغام باید حرکت کنند.
بهجت با طرح این پرسش که آیا همه علوم نزد بشر دارای ارزش یکسان هستند؟ گفت: در دنیای کنونی هر علم، فن و هنری که دارای ارزش اجتماعی بیشتر باشد برای انسان‌ها مطلوب‌تر است، اما آیا هر علمی که دارای ارزش اجتماعی مادی است، ما را به تکامل می‌رساند؟
وی تصریح کرد: هر علمی که رساتر باشد و انسان را به مبدا هستی متصل سازد، ممتازتر است و انسانیتِ انسانی مطلوب حقیقت است که مادیات هدفش نباشد بلکه به اصل موضوع توجه داشته باشد.
فرزند آیت‌الله بهجت با تاکید بر لزوم کنکاش در وجود انسان برای یافتن کمالات، گفت: خداوند در طول تاریخ افرادی که آمادگی رسیدن به کمال را دارند، انتخاب کرده و رشد داده است که برجسته‌ترین آنها حضرت ابراهیم (ع) است، اما حضرت ابراهیم (ع) چه کرد؟
وی در پاسخ به چرایی برجسته و محبوب بودن حضرت ابراهیم (ع) نزد خداوند، گفت: حضرت ابراهیم (ع) استاد فوق العاده‌ای نداشت، بلکه با حفظ معصومیت از کودکی و آلوده نکردن آن و نیز توجه کافی به خداوند، توانست به مقام امامت و رسالت دست یابد و مورد توجه خدا باشد به گونه‌ای که در قرآن پیامبر خاتم (ص) می‌فرماید به دین ابراهیم باشید.
بهجت با فانی خواندن تمام علوم مادی، تنها راه باقی ماندن را اتصال به مبدا هستی عنوان و تاکید کرد: آیت‌الله بهجت قله قاف را فتح نکرد، تنها عصمت کودکی را حفظ و به همراه آن عبادات را دنبال کرد و لذا آلوده نشدن و توجه به خدا برای رسیدن به خدا کافی می‌باشد.
وی با بیان این‌که «قاعده دنیا این است بنده آن باشی که در بند آن هستی»
گفت: نیت‌ها تعیین کننده هدف است و اگر کسی به سمت خدا برود، خداوند 10
برابر به سمتش می‌آید، آیت‌الله بهجت به سمت خدا رفت و خدا هم به سمتش آمد و
اینجاست که زبان مومن، زبان خداوند می‌شود و می‌توان در دنیا زندگی کرد و
برای دنیا زندگی نکرد.
منبع:ایسنا
211008