عقیق:"مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏ اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏ نویسد:
"چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏ باشد."

مقدم داشتن خواسته آن حضرت بر خواسته خود

به اینکه در هر امری که بر تو وارد می شود و می خواهی در آن اقدام کنی بیندیشی که آیا موافق رضای آن حضرت است یا مخالف آن؟ پس چنانچه موافق رضای آن جناب بود آن را انجام دهی و بر آن اقدام نمایی نه به خاطر هوای نفس خودت بلکه به جهت موافقت داشتن آن با رضای او و اگر مخالف رضای او بود آن را واگذاری و با هوای نفست مخالفت کنی.
برای آنکه رضای آن حضرت را به دست آوری که اگر چنین بودی نزد آن بزرگوار محبوب خواهی بود و ذکر خیرت بر زبان او و زبان پدران بزرگوارش جریان می یابد.
و شاهد بر آنچه گفتیم روایتی است که فاضل محدث نوری در کتاب نفس الرحمن به نقل از کتاب امالی شیخ طوسی به سند خود از منصور بزرج آورده که گفت: به امام صادق(ع) عرضه داشتم: ای سرور من چه بسیار از شما یاد سلمان فارسی را می شنوم؟ فرمود: مگو سلمان فارسی، بلکه بگو: سلمان محمدی، آیا می دانی چرا بسیار از او یاد می کنم؟ عرض کردم: نه، فرمود: برای سه صفت: یکی مقدم داشتن خواسته امیر مومنان بر خواسته خودش، دوم دوست داشتن فقرا و برگزیدن آنها بر اهل ثروت و مکنت و سوم دوست داشتن علم و علما، همانا سلمان بنده صالح درستکار مسلمانی بود و از مشرکین نبوده است.
می گویم: در این صفات و آنچه از آثار نیک بر آنها مترتب می شود تامل کن و ازجمله آن آثار اینکه امامان صاحب این صفات را دوست می دارند و مدح کنند و بستایند و به این حدیث شریف عمل کن تا به سعادت دنیا و آخرت نایل شوی.
خداوند من و شما برادران مومن را توفیق دهد که او به بندگانش نزدیک و اجابت کننده دعاست.


منبع:شبستان
211008