وی افزود: در روایات نقل است که خود حسنین برای ادای این نذر با حال کسالت و بیماری روزه گرفتند.

قاری بین المللی کشورمان عنوان کرد: در لحظه افطار در زمانی که کمبود غذا و گرمای شدید هوا بیداد می کرد روز اول یتیمی و روز دوم مسکینی و روز سوم اسیری به در خانه حضرت علی (ع) آمده بودند و طلب چند قرص نان کردند که هر بار حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) آنچه در خانه داشتند به آنان دادند و خودشان با آب افطار کردند و قوت لایموتشان در راه خدا انفاق کردند این اقدام باعث شد که جبرئیل از سوی خداوند متعال بر قلب حضرت رسول فرود آید و این آیات را نازل کند تا نشاندهنده مدال افتخاری بر گردن پیامبر (ص) با وجود چنین خاندان بزرگواری باشد.

سعیدیان تصریح کرد: برخی از علمای اهل سنت برای آنکه سوره انسان را منتسب به اهل بیت (ع) ندانند تاریخ را وارونه جلوه داده و ادعا می کنند این سوره در مکه نازل شده تا این ماجرا را به کلی منکر شوند اما علامه امینی معتقد است آیات سوره مبارکه دهر یا انسان درخصوص شان و منزلت اهل بیت (ع) نازل شده است و قاعدتاً حضور اصلی در مکه غیرقابل تصور بوده در حالیکه مدینه مرکز حکومت اسلامی آن زمان بوده است.

قاری بین المللی کشورمان با اشاره به لفظ کلمه ابرار در سوره مبارکه انسان عنوان کرد: کلمه ابرار به معنی نیکان جمع کلمه بر است و بر نیز به معنای بیابان است وجه تشابه نیکان با وسعت بیابان در اعمال و رفتارشان است ابرار کسانی هستند که نیت کارهایشان وسعت عظیم دارد و شاید کار بسیار بزرگی انجام ندهند اما در باطن اعمالشان بسیار وسیع است آنان همواره به دنبال افزودن کارهای نیکشان هستند و دائم در حال سخن نیکو و صالح بوده و صدقه جاریه در زندگیشان متوقف نمی شود.

سعیدیان با اشاره به توصیف کلمه کإس در سوره مبارکه انسان افزود: کإس به معنای جام پر از شراب است و افراد نیک در جهان آخرت در بهشت دائماً از چشمه ای می نوشند و از آن لذت می برند که این چشمه جاری دارای شرابی از کافور است و کافور در عرب به ترکیبی از مواد خوشبو که بسیار مست کننده است اطلاق می شود.

وی با اشاره به توصیف کلمه "تفجیرا" عنوان کرد: کلمه "تفجیرا" از فاجر گرفته شده و به معنای شکافته شدن است همچون کسی که با گناه پرده حیا را می درد به آن شخص فاجر می گویند نظم نیز یکی از کلمات اشاره شده در سوره انسان است که به شخصی گفته می شود که از آنچه مال خودش است بگذرد.

قاری بین المللی کشورمان با اشاره به توصیفات ابرار که شان نزول آیات درخصوص اهل بیت (ع) است خاطرنشان کرد: نیکان دارای صفت یوفون که از صیغه مضارع است بوده یعنی دائم از قدرت خدا می ترسند و به فکر قیامت بوده که 50 منزل دارد و انسان در آن گرفتار است و این ترس دائم در زندگی شان جریان دارد افراد نیک دائم در حال اطعام نیازمندان هستند و همینطور که پیامبر (ص) می فرماید: بهترین اعمال نزد خداوند خنک کردن جگرهای داغ و سیر کردن شکم های گرسنه است و انسانی بداند که برادر ایمانی اش سر گرسنه بر زمین می گذارد و کاری نکند به پیامبر (ص) ایمان نیاورده است.

سعیدیان افزود: امام صادق (ع) می فرماید: کسی که مومنی را اطعام کند و غذا دهد جز خداوند نمی داند چقدر عظمت و برکت نصیبش می شود.

منبع: شبستان

211008