از زمان هایی که توصیه به خواندن دعا در آن شده، هنگام نزول باران است؛ دلیل کلی آن را بنابر آنچه در آیات قرآن و روایات آمده است، می توان آن دانست که باران، نشانی از رحمت پروردگار است و اکنون که در رحمت خدا باز شده، می توان امید بیشتری برای استجابت دعا داشت.
برخی از آیات و روایاتی را که در این زمینه رسیده است، یاد آور می شویم:
از آیاتی که دلالت بر این مطلب دارد: و او كسى است كه بادها را پیش از (باران) رحمت، به بشارت فرستاد.- و از آسمان آب پاك كننده فرو فرستادیم.(1)
در تفسیر این آیه در روایتی امام صادق(ع) به نقل از پدرشان می فرماید: علی(ع) در اولین بارانی که در هر سال می بارید در زیر آن قرار می گرفت تا سر و ریش و لباسش خیس می شد، وقتی از حضرت می خواستند زیر سقف یا سایبانی، برای پرهیز از خیس شدن، بروند، می فرمود: این آبی است که به عرش خداوند نزدیک است...(2)
و از نشانه های او است كه بادها را مژده دهنده مىفرستد تا شما را از رحمت خویش بچشاند.(3)مفسران در این آیه "مبشرات" را به نزول باران تفسیر کرده اند.(4)
اما روایاتی که در این زمینه رسیده است:
1. امام صادق(ع) فرمود: در چهار وقت به دنبال دعا باشید: وزش باد، زوال سایهها (كه همان ظهر شرعى است)، نزول باران و هنگام ریزش اولین قطره از خون شهید، چون در این اوقات، درهاى آسمان گشوده خواهد شد.(5)
2. از امام صادق(ع) نقل شده كه امیرالمۆمنین(ع) فرمود: دعا را در چهار مورد غنیمت بدانید: هنگام خواندن قرآن، موقع گفتن اذان، هنگام نزول باران و زمانى كه دو سپاه رو در روی هم برای جهاد قرار می گیرند.(6)
3. امام علی(ع) می فرماید: دعا كردن را در پنج هنگام غنیمت شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام فرو ریختن باران، هنگام برخورد دو صف براى شهادت، و هنگام دعا كردن مظلوم، كه حجاب از عرش برداشته مىشود.(7)
4. امام صادق(ع) فرمود: امیر المۆمنین(ع) ضمن تعلیماتى كه به یارانش می داد فرمود: درهاى آسمان در پنج هنگام باز مىشود. هنگام آمدن باران، هنگام جهاد با دشمنان، هنگام گفتن اذان، موقع خواندن قرآن، اول ظهر، هنگام دمیدن سپیده بامدادان.(8)