*روز غدیر، روزی است که پیغمبر(ص) اعلام کرد که وَلو من عمرم محدود است و از دنیا می روم، اما رهبری الهی و آسمانی محدود نیست، آن رهبری که واسطه آسمان و زمین است، او باقی است، آن کسی که همه شئون و خصوصیات پیغمبراکرم(ص) را جز گرفتن وحی دارد، و دین و قرآن را حفظ می کند تا قیامت، او باقی است. پروفسور کوربن، که یک پروفسور فرانسوی و مسیحی بود، و بعدا با مرحوم علامه طباطبایی در اثر ارتباطاتی که داشت شیعه شد، یک تعبیر بسیار زیبایی دارد که تنها مکتبی که در آن رابطه بین آسمان و زمین، همیشه برقرار است، تا قیامت و هیچ وقت قطع نیست، مکتب اهل بیت(ع) است. که همیشه قائل است که یک رهبر معصوم الهی در بین مردم هست و هیچ موقع زمین خالی از او نیست، روز غدبر روزی است که پیغمبراکرم(ص) اعلام کرد که قرآن به تنهایی برای هدایت کافی نیست، باید کنارش کسی باشد که مقاصد قرآن را تشریح کند برای دیگران، باید کنار قرآن کسی باشد که حفظ بکند قرآن را از تحریف و انحرافاتی که در کتب مقدس قبلی رخ داد. اگر قرآن از عترت جدا بشود، دیگر خاصیت خودش را هم ندارد.

*روز غدیر عیدالله الأکبر هست که به تعبیر حضرت امام صادق(ع) که فرمودند: هیچ پیغمبری نبود مگر اینکه روز غدیر را عید گرفت. « و ما بعث الله نبیّا إلّا و تعیّد هذا الیوم و عرف حرمته»، چون از تمام انبیاء (ع) عهد ولایت أمیرالمؤمنین(ع) را گرفته بودند، لذا این روز را می شناختند، امام صادق(ع) فرمود که عیدالله اکبر است، که در زمین به نام غدیر معروف است و در آسمان به نام « یوم العهد المعهود » روز عهد، روز میثاق، روز پیمان، که آن کسانی که دست در دست أمیرالمؤمنین(ع) گذاشتند، إنشاالله تا آخر دنیا پیمان خود را نشکنند. تردیدی در این نداشته باشید، تمام کسانی که مخلص اهل بیت(ع) هستند، ارادت به اهل بیت(ع) دارند، شیعیان اهل بیت(ع) هستند، تردید نداشته باشید که همه عهد ولایت را بسته اند، اما خدای نکرده ممکن است که کسی عهد شکنی بکند در دنیا، ممکن است که آنچنان که باید و شاید، طبق آن عهدش عمل نکند.

*روز غدیر یک ادب ظاهری دارد و یک ادب باطنی، آداب ظاهری غدیر همانی است که همه شما در مفاتیح خوانده اید، بسیار هم ارزشمند است، امام رضا(ع) در روایتی فرمودند: امروز روز زینت است، روزی است که آدم خودش را زینت می کند. یوم الزینة، یوم السرور، یوم التبسم، یوالتهنیة که تهنیت به یکدیگر می گویند، و یوم إکثار الصلوات علی محمدوآل محمد(ع)، روزی است که باید زیاد صلوات بفرستید، گرچه ما میدانیم اشکالی ندارد که در مجالس سرور اهل بیت(ع) کف و دست زدن، اما در عین حال فضیلت صلوات یک چیز دیگری است، ذکر است، و آن چیزی است که اهل بیت توصیه کردند و از همین جمله امام رضا(ع) خدمتتان عرض کردم؛ صلوات یک دعای مستجابی است، که آدم از خداوند متعال می خواهد که رحمتش را بر آنها بفرستد و خدا حتما می فرستد. و وقتی رحمت به آنها فرستاده و آنها از خدا چیزی گرفتند مطمئن باشید اهل بیت(ع) مدیون کسی نمی مانند. اگر یک چیز به آنها هدیه دادی، دوتا هم رویش می گذارند و پس می دهند، از آن رحمتی که از خدا گرفتند نصیب خود ما هم می شود.

* مهمترین ادب غدیر این است که یک بازنگری به خودمان، زندگی مان، و سبک زندگی مان بکنیم، که از آن عهد خارج نشده باشیم، به تعبیر امام صادق(ع): یوم العهد است، روز عهد است. چیزی که برای یک شیعه مهم است این است که پای ولایتش بایستد و اظهار بکند، هم مسلمان بودنش، هم شیعه بودنش را  و علامت داشته باشد. مسلمان بودن ما باید علامت داشته باشد، در زندگی اش، در شهرش، شهر اسلامی نباید با شهر غیراسلامی فرق داشته باشد؟ باید ظهوری داشته باشد. آدم مسلمان تیپش، قیافه اش، لباسش، پوشش اش، کاسبی اش نباید با یک غیر مسلمان فرق داشته باشد؟ علوی بودن و مسلمان بودن را به گونه ای با عملش فریاد بکند و خجالت هم نکشد. دستگاه کفر از بعضی کارهایی که می کند، خجالت نمی کشد، ما چرا خجالت بکشیم؟

* کسی به مرحوم علامه امینی که رضوان خدا بر او باد، گفت: آقا چه خبر است که شیعه این همه هیاهو راه می اندازد ایام محرم، دسته جات و سینه زدن و زنجیرزدن و طبل و دوقل و علم و کُتَل و اینها چه خبر است؟ علامه امینی یک جوابی داد خیلی قشنگ، گفت: ما در غدیر هیاهو نکردیم، غدیر را تحریف کردند، بعضی ها گفتند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» یعنی اظهار دوستی، یعنی پیغمبر(ص) گفت: هر که من دوستش هستم، علی هم دوست او هست، اظهار دوستی؟ صد و بیست هزار نفر را پیغمبر(ص) در گرما نگه دارد، یک ساعت و نیم برایشان حرف بزند، آنهایی که جلو رفتند بازگردند، آنهایی که عقب مانده اند، برسند، آن وقت بعد از این همه، پیغمبر(ص) عاقلِ حکیم بگوید: آقایان، أیها الناس هرکس که من دوستش هستم، علی هم با او دوست باشد، هیچ عقلی این را می تواند بپذیرد؟ مرحوم علامه امینی گفت که: شیعه در غدیر سروصدا نکرد، هیاهو راه نینداخت، آن جمله را تحریف کردند، ترسیدیم اگر در عاشورا هم هیاهو به راه نیاندازیم و سر و صدا نکنیم، این را هم تحریف بکنند، بگوید: امام حسین(ع) نعوذ بالله تب کرد و مُرد، این را هم تحریف بکنند، لذا آنقدر آمدیم سروصدا کردیم و بر سروصورت زدیم، که عالم بفهمد که ظلمی رخ داده است، یک فاجعه ای رخ داده، یک شهادتی بوده، آن هم با آن مظلومیت.

گزارش تصویری

صوت مراسم

دریافت صوت سخنرانی حجت الاسلام دکتر مسعود عالی

دریافت صوت گروه تواشیح طاها

دریافت صوت مداحی حاج احمد نیکبختیان

دریافت صوت مداحی حاج حسین هوشیار

گزارش: سید علی حسینی

عکس : علی اکبر اکبری