عقیق:آن‌گونه كه از روايات و تاريخ گذشته استفاده مي‌شود، كعبه تاكنون ۱۲ بار تجديد بنا شده است.

۱ نخست توسط فرشتگان و جبرئيل پيش از آدم (ع)

۲ توسط حضرت آدم (ع)

۳ توسط شيث فرزند آدم، سپس در طوفان نوح خراب شد.

۴ تجديد بناي آن توسط حضرت ابراهيم (ع)

۵ به وسيله قبيله جُرهُم تعمير شد.

۶ دولت عمالقه آن‌را تعمير كردند.

۷ به وسيله قُصي بن كلاب جد چهارم پيامبر (ص) پس از خرابي توسط سيل تعمير شد.

۸ توسط قريش پيش از بعثت و در عصر جاهليت زماني كه بر سر نصب حجرالاسود نزاع شد و پيامبر (ص) آن را حل كرد.

۹ تعمير آن در عصر خلافت عمر و عثمان

۱۰ بناي آن توسط عبدالله بن زبير

۱۱ در عصر عبدالملك مروان كه توسط حجاج بن يوسف خراب شد و سپس ساخته شد.

۱۲ پس از تهاجم قرامطه و ربودن حجرالاسود در سال ۳۳۹ هجري

آري! قدمت بناي كعبه شريفه به دوراني قبل از خلقت حضرت آدم (ع) مي‌رسد. به دستور پروردگار عالم، در زير عرش اعلي و به موازات آن در طبقه چهارم آسمان، خانه‌اي توسط فرشتگان ساخته شد كه نام آن «بيت المعمور» است. فرشتگان موظف شدند تا آن خانه را طواف كرده و پروردگار عالم را عبادت كنند.

سپس خداوند عالم به فرشتگاني كه در زمين مشغول خدمت بودند، دستور داد تا زير بيت المعمور و به موازات فضاي تحتاني آن در زمين، خانه‌اي بنا كرده و مشغول طواف آن شوند، پس دو هزار سال قبل از خلقت انسان، فرشتگان خانه كعبه را بنا كرده و به عبادت پروردگار عالم پرداختند. با گذشت زمان ساختماني كه فرشتگان بنا كرده بودند از بين رفت، حضرت آدم (ع) از بهشت به روي زمين انداخته شد، به فرمان خداوند ساختمان كعبه توسط حضرت آدم تجديد بنا شد.


پس از ساليان سال، باز خانه كعبه به وسيله حوادث روزگار رو به ويراني نهاد و دوباره توسط حضرت شيث (ع) تجديد بنا شد، سپس درسال ۱۸۹۰ قبل از ميلاد، بناي كعبه توسط حضرت ابراهيم (ع) تجديد شد و موحدين براي طواف آن خانه شريفه، فرا خوانده شدند.

آن چه در تجديد بنا و تعمير خانه كعبه بيش از بيش خودنمايي مي‌كند، اين راست كه هدف از بنا كردن كعبه، وسيله‎اي براي نجات انسان‌ها از بت پرستي و خرافه گرايي و كشاندن آنها به سوي توحيد و خداپرستي است تا مركزي براي پايگاه توحيد شود. قرآن كريم در شرح ماجراي تعمير خانه كعبه به دست حضرت ابراهيم خليل الله (ع) اين گونه بيان مي‌كند: «وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْراهيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْماعيلُ رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ»؛ و (نيز به ياد آوريد) هنگامي را كه ابراهيم و اسماعيل، پايه‏‌هاي خانه (كعبه) را بالا مي‌‏بردند، (و مي‌‏گفتند:) «پروردگارا! از ما بپذير، كه تو شنوا و دانايي.

شايد وجود مقام حضرت ابراهيم (ع) سند محكمي در تجديد بنا به دست خليل خداوند باشد، اين سنگ كه جاي پاي حضرت ابراهيم (ع) روي آن نقش بسته است، خداوند در قرآن كريم به عنوان آيتي روشن نام مي‌برد و مي‌فرمايد: «فِيهِ ءَايَت بَيِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَهِيمَ»، در مسجد الحرام نشانه‌هاي روشن، از جمله مقام ابراهيم است.

آن حضرت (ع) هنگام تجديد بناي كعبه، روي اين سنگ قرار مي‌گرفت تا قسمت‌هاي بالاي ديوار كعبه را تكميل كند و به اراده الهي، جاي پاهاي ايشان، روي آن باقي مانده است، اكنون مقام ابراهيم ۱۳ متر با كعبه فاصله دارد و در محفظه‌اي قرار داده شده تا از آسيب‌هاي احتمالي محفوظ بماند. پس از تعمير خانه كعبه، خداوند به ابراهيم و اسماعيل فرمان داد كه مناسك حج را به جا آورند، جبرئيل از طرف خداوند بر ابراهيم (ع) نازل شد و مناسك حج از طواف و سعي و وقوف در عرفان و مشعر و آداب مني را به آن دو بزرگوار آموخت، آنها نيز مناسك حج را به ترتيب فوق انجام دادند.

آري! مراسم حج كه در اسلام از مهم‌ترين مراسم جهاني مذهبي است، همواره يادآور خاطره ابراهيم (ع) است و حماسه بندگي ابراهيم در تمام مراسم حج آميخته است و اصولاً انجام مراسم حج بدون ياد ابراهيم (ع)، مفهومي ندارد و اين كه به خاطر اين است كه نام و راه حماسه اين مرد خدا هميشه زنده بماند و آنان كه مي‎خواهند راه عزت و عظمت انساني را بپيمايند، در اين راه گام بردارند.







منبع:حج
211008