عقیق:مردی به نام شریک بن اعور که بزرگ قوم خود بود، در زمان معاویه زندگی می
کرد، او قیافه ی بدی داشت و اسمش هم (شریک) اسم چندان خوبی نبود و اسم
پدرش هم اعور؛ یعنی چشم معیوب بود.
در یکی از روزهایی که معاویه خلافت را بدست گرفته بود، شریک نزد وی رفت.
معاویه با بی ادبی به این مرد که بزرگ قوم خود بود، گفت: نام تو شریک است
وبرای خدا شریکی نیست، پسر اعوری! و سالم از اعور بهتر است. صورت بدگلی
داری و خوشگل بهتر از بدگل است، پس چرا قبیله ات تو را به آقایی خود
برگزیده اند؟
شریک در مقابل سخن معاویه گفت: به خدا قسم! تو معاویه هستی و معاویه، سگی
است که عوعو می کند و تو عوعو کردی، نامت را معاویه گذاشتند. تو فرزند
حربی(نام جد معاویه) هستی و سلم و صلح بهتر از حرب(جنگ) است. تو فرزند
صخری( نام جد دیگر معاویه) و زمین هموار از سنگلاخ بهتر است؛ با این همه
چگونه به خلافت رسیده ای؟
معاویه که جواب حرف های بی ادبانه خو را شنید، گفت: ای شریک! تو را قسم می دهم از مجلس من خارج شو.
پی نوشت:
(ثمرات الاوراق ص59)
منبع:جام
211008