عقیق: رهبر معظم انقلاب اسلامی پس از مطالعه برخی كتابها یادداشتی در ابتدای آن مینویسند.
این یادداشتها برخی در نقد و بیان اشكالات موجود در كتابهاست. بعضی هم در تعریف و تحسین نویسنده و نوشتهاش.
بیست سال پیش و بعد از مطالعهی كتاب «سفر به قبله» كه سفرنامهی حج هدایتالله بهبودی است، حاشیهنوشتهی ایشان از جنس دیگری بود.
متن
ذیل دستخط دلنوشتهای است كه در حال و هوای دلتنگی زیارت خانهی خدا
نوشته شده و به همراه تصویری از حضور حضرت آیتالله خامنهای در مراسم حج
در سال 1358 منتشر میشود:
«این كتاب مرا باز در شور و حال
حسرتآلود زیارت خانهی خدا و حرم رسولالله(ص) فرو برد. شور و حال و
اشتیاقی كه دیگر امیدی هم با آن نیست.
تا به یاد دارم -از سالهای
دور جوانی- هرگز دل خود را از آتش این اشتیاق، رها نیافتهام. اما حتی در
دوران سیاه اختناق كه هر روحانی بامعرفت و بیمعرفتی، با رغبت و یا حتی از
سر سیری، آسان میتوانست در خط حج قرار بگیرد. و من نمیتوانستم! یا بهتر
بگویم: هیچ حملهدار و رئیس كاروانی از ترس ساواك شاه، نمیتوانست و جرأت
نمیكرد نام مرا در فهرست حاجیهای خود - چه رسد به عنوان روحانی كاروان-
بگذارد.
بله، حتی در آن دوران سخت هم دلم از امید زیارت كعبه و
بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مكه و مدینه، خالی نمانده بود ... و این
امید، اگرچه با حج ده روزهی سال 58 كه به فضل شهید محلاتی قسمتم شد،
برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزندهتر و مشتعلتر شد ...
در
سالهای ریاست جمهوری چشم امید به پس از آن دوران دوخته بودم .. اما امروز
..؟ شور و اشتیاقی بیسكون و امیدی تقریبا فرو مرده ... تنها تسلا به
خواندن اینگونه سفرنامهها یا شنیدن آنها است كه خود بازافزایندهی شوق نیز
هست.
این كتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده!
زیارت قبول
70/12/10»