عقیق: باورهای کلامی شیعی، همان اصول ناب اسلامی است که در قرآن خطوط آن ترسیم شده است. یکی از این باورها تبرک جستن به منبر پیامبر (ص) است که در ذیل به آن پرداخته می شود:

یکی از آداب روضه منور و حرم پیامبر (ص) این است که نزد منبر شریف حضرت (ص) آمده و بایستد و خدا را بخواند و او را به خاطر اینکه در کارش آسانی قرار داده، حمد و سپاس گوید و بر رسول خدا (ص) درود بفرستد و همه نیکی ها را از خدا بخواهد و به او پناه ببرد، همان طوری که ابن عساکر گفته است. در ادامه آن، اقشهری می گوید: مردانی از اصحاب رسول خدا (ص) را دیدم وقتی که در مسجد پیامبر (ص) بودند مانند رسول خدا (ص) قبه جلوی منبر را گرفته و رو به قبله ایستادند و دعا خواندند.

و عیاض در کتاب الشفاء از ابی قسیط و عتبی می نویسد: "اصحاب رسول خدا (ص) همواره وقتی در مسجد پیامبر (ص) بودند، قبه منبر را که به سمت قبر بود، با دستان خود می گرفتند و رو به قبله دعا می کردند".

ابوبکر اثرام می گوید: "به ابوعبدالله (احمدابن حنبل) گفتم: آیا مسح کردم قبر پیامبر (ص) جایز است؟ گفت: نمی دانم. گفتم: منبر چطور؟ گفت: آری. در این باره روایتی است که آن را ابن ابی فدیک از ابن ابی ذئب از ابن عمر نقل می کنند که او (ابن عمر) منبر را مسح می کرد. این مطلب (مسح کردن) را از سعیدبن مسیب درباره قبه منبر قبل از سوختن آن، نقل کرده اند و از یحیی بن سعید استاد مالک روایت شده است وقتی او قصد خارج شدن به سوی عراق کرد، نزد منبر آمد و آن را مسح نمود و دعا کرد و من دیدم که او این کار را تحسین می کرد".

در فصلی از کتاب شرح الکبیر چنین آمده است: "مسح کردن و بوسیدن دیوار قبر پیامبر (ص) مستحب نیست (تا اینکه می گوید: اما درباره مسح کردن منبر، روایتی وارد شده است که آن را ابراهیم بن عبداله بن عبدالقفاری نقل کرده و در آن دارد که او ابن عمر را دید که با جایگاه نشستن پیامبر (ص) روی منبر، دست گذاشت سپس دستش را بر صورت نهاد".

بهوتی نیز همین روایت را از ابن عمر نقل کرده است.
شوکانی آورده است: از امام احمد درباره بوسیدن منبر و قبر پیامبر (ص) سوال شد و او این مسئله را بی اشکال دانست؛ ولی بعضی از اصحاب او صحت آن را بعید شمرده اند.

از ابن حجر نیز مطلب چنین نقل شده است، که در شرح الکبیر ابن قدامه از اثرم نقل شده است:
اما درباره (مسح) منبر ابراهیم ابن عبدالله عبدالقاری روایت کرده است که او ابن عمر را دید که دست بر محل نشست پیامبر (ص) روی منبر گذاشت، سپس دستش را روی صورت نهاد.


پی نوشت:
(برگرفته از کتاب توحید و زیارت نوشته آیت الله سیدحسن طاهری خرم آبادی)
منبع: شبستان
211008