وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ؛ هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شدهاند مرده مپندار بلکه زندهاند که نزد پروردگارشان روزى داده مىشوند (آل عمران، 169)
ما بر مبنای قرآن که شهیدان را زنده می داند، به شهدای راه اسلام و به خصوص شهدای کربلا سلام کرده با آنان حرف می زنیم و توسل می جوییم. ابوسفیان در پایان جنگ احد با صدای بلند فریاد می زد: این هفتاد کشته مسلمانان در احد، به عوض هفتاد کشته ما در جنگ بدر. ولی رسول خدا (ص) فرمودند: کشته های ما در بهشت جای دارند، اما کشتگان شما در دوزخند. (1)
در روایات آمده است که شهید هفت ویژگی اعطایی از جانب خداوند دارد: اولین قطره خونش، موجب آمرزش گناهان می شود.
سر در دامن حورالعین می نهد. به لباس های بهشتی آراسته می گردد. معطر به خوش بوترین عطرها می شود. جایگاه خود را در بهشت مشاهده می کند. اجازه سیر و گردش در تمام بهشت به او داده می شود. پرده ها کنار رفته و به وجه خدا نظاره می کند. (2)
پیامبر (ص) از شخصی شنیدند که درد عا می گوید: "اسئلک خیر ماتسئل" خدایا! بهترین چیزی که از تو درخواست می شود به من عطا کن، فرمودند: اگر این دعا مستجاب شود، در راه خدا شهید می شود. (3)
در روایت آمده است: بالاتر از هر نیکی، نیکوتری هست، مگر شهادت که هر گاه شخصی شهید شود، بالاتر از آن خیری متصور نیست.
در روز قیامت شهید مقام شفاعت دارد.
از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمودند: در قیامت لغزش های شهید به خودش نیز نشان داده نمی شود. (4)
شهدای صف اول حمله و خط شکن مقامشان برتر است.
مجاهدان در درب مخصوص وارد بهشت می شوند و قبل از همه به بهشت می روند و در بهشت جایگاه مخصوصی دارند.
تنها شهید است که آروز می کند به دنیا بیاید و دوباره شهید شود. بهترین و برترین مرگ ها شهادت است.
هیچ قطره ای محبوب تر از قطره خونی که در راه خدا ریخته می شود در نزد خداوند نیست.
در قیامت، شهید سلاح به دست، با لباس رزم و بوی خوش به صحنه می آید و فرشتگان به او درود می فرستند.
امامان ما شهید شدند. بسیاری از انبیاء و رهروان و پیروان آنان نیز شهید شدند. "وَکَأَیِّن مِّن نَّبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ" (آل عمران، 4) "وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ" (بقره،61)
حضرت علی(ع) با داشتن ده ها فضیلت اختصاصی، تنها وقتی در آستانه شهادت قرار گرفتند، فرمودند: "فزت و رب الکعبه"، او اول کسی بود که ایمان آورد، جای پیامبر(ص) خوابید، برادر پیامبر(ص) شد، تنها خانه او به مسجد پیامبر(ص) درب داشت، پدر امامان (ع) و همسر حضرت زهرا(س) بود. بت شکن بود، ضربت روز خندق او از عبادت ثقلین افضل شد. اما در هیچ یک از موارد مذکور نفرمودند: فزت
حضرت علی(ع) می فرمودند: قسم به خدایی که جان فرزند ابوطالب در دست او است، تحمل هزار ضربه شمشیر در راه خدا، آسانتر از مرگ در رختخواب است. (5)
امیرالمومنین(ع) در جنگ احد ناراحت بودند که چرا به شهادت نرسیده اند تا اینکه مژده شهادت در آینده را از پیامبر اسلام(ص) دریافت کردند.
شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی می نویسد: سخاوتمند، هنرمند و عالم؛ هنر و علم خود را که بخشی از وجود او است جاودانه می کند، اما شهید، خودش را جاودانه می کند. (6)
در عالم حیوانات نیز گوسفند مرده بی ارزش است. گوسفندی که به سوی قبله و با نام خدا ذبح شود، ارزش دارد.
همانگونه که کور، مفهوم بینایی را درک نمی کند، زندگان دنیا حیات شهدا را درک نمی کنند.
وقتی انفاق مال در راه خدا، قابلیت رشد تا 700 برابر و بیشتر را دارد، دادن خون و جان در راه خدا چگونه است.
پی نوشت ها:
1_(تفسیر مجمع البیان.)
2_(سائل، ج 11، ص 10.)
3_(مستدرک، ج 2، ص 243.)
4_(وسائل، ج 11، ص 9.)
5_(نهج البلاغه.)
6_(حماسه حسینی، ج 3، ص 40.)
(برگرفته از دقایقی با قرآن)
منبع:قدس آنلاین
211008