در ادامه مطالبی در این زمینه می‌آید: امام زمان(عج) در نامه‌ای خطاب به دوستداران و پیروانشان می‌فرمایند: "إِجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إِلَیْنا بِالْمَوَدَّةِ عَلَی السُّنَّةِ الْواضِحَةِ، فَقَدْ نَصَحْتُ لَکُمْ، وَاللّهُ شاهِدٌ عَلَیَّ وَعَلَیْکُمْ"(۱)

هدف و قصد خویش را نسبت به محبّت و دوستی ما اهل بیت عصمت و طهارت بر مبنای عمل به سنّت و اجرای احکام الهی قرار دهید؛ پس همانا که موعظه‌ها و سفارش‌های لازم را نمودم، و خداوند متعال نسبت به همه ما و شما گواه است."

شرح: بین ابن ابی غانم قزوینی با جماعتی از شیعیان در مورد جانشینی امام حسن عسکری(ع) اختلاف شد، ابن ابی غانم معتقد بود که ایشان رحلت کرده، در حالی که جانشینی برای خود معرفی نکرده است، ولی جماعت شیعیان با او به مخالفت پرداختند و معتقد بودند که امام حسن عسکری(ع) برای خود جانشینی را تعیین کرده است؛ بنابراین نامه‌ای به امام زمان(عج) نوشتند و این موضوع را برای حضرت بازگو کردند. حضرت در جواب نامه، به خطّ خود، مطالبی مرقوم داشتند که از آن جمله، حدیث فوق است.

حضرت در آن نامه ابتدا به تقوا و پرهیزکاری امر می‌کنند و سپس می‌فرمایند: "تسلیم ما باشید و هر چه را نمی‌دانید به ما باز گردانید، بر ما است که حقیقت را بیان کنیم ... به راست و چپ منحرف نشوید و محبّت و دوستی خود را نسبت به ما با اطاعت از دستورهای ما، که همان شریعت محمّدی است، ثابت عملی سازید."

از این حدیث به خوبی استفاده می‌شود که ادعای محبت کافی نیست و محبّ حقیقی کسی است که به دستورهای محبوب خود عمل می‌کند.

امام باقر(ع) می‌فرمایند: ... به خدا سوگند، شیعیان ما کسانی هستند که خدا را اطاعت می‌کنند.(۲)

امام صادق(ع) می‌فرمایند: "شیعیان ما اهل ورع و کوشش، اهل وفا و امانت داری، اهل زهد و عبادت و اصحاب ۵۱ رکعت در شبانه روزند؛ شب‌ها بیدارند و روزها روزه دارند؛ زکات اموال خود را می‌پردازند؛ حجّ خانه خدا را به جا می‌آورند و از هر کار حرامی اجتناب می‌کنند."(۳)

همچنین امام صادق(ع) در جایی دیگر می‌فرمایند: "کسی که به زبان بگوید شیعه‌ام، ولی در عمل و آثار با ما مخالفت کند، از شیعیان ما نیست. شیعیان ما کسانی هستند که با زبان و قلب با ما موافق‌اند و آثار ما را متابعت و به اعمال ما عمل می‌کنند."(۴)

۱). الغیبة، طوسی، ص۲۸۶، ح۲۴۵ ; احتجاج، ج۲، ص۲۷۹; بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۷۹، ح۹.

(۲). کافی، ج۲، ص۷۳، ح۱; وسائل الشیعة، ج۱۵، ص۲۳۳، ح۲۰۳۶۰. 

(۳). بحار الأنوار، ج۶۵، ص۱۶۷، ح۲۳ ; وسائل الشیعة، ج۴، ص۵۷، ح۴۴۹۸.

(۴). بحار الأنوار، ج۶۵، ص۱۶۴، ح۱۳ ; وسائل الشیعة، ج۱۵، ص۲۴۷، ح۲۰۴۰۹.