غلامرضا سازگار:

تا آه سینه سوزی، از قلب من برآید
هر دم هزار نوبت، جانم ز تن برآید
بس کوه غصه بردم، بس خون دل که خوردم
پیوسته از لبم جان جای سخن برآید..
از بی‌وفایی یار، این بود قسمت من
من گریه‌کن بمیرم، او خنده‌زن برآید..
امروز بین حجره، فردا کنار کوچه
فریاد غربت من از این بدن برآید
نیکوست زهر دشمن در راه دوست کز من
هم ساختن به آتش، هم سوختن برآید..
جا دارد از غم من هنگام دفن این تن
خون در لحد بجوشد اشک از کفن برآید..

علی انسانی:

در کوچه بود جسم امام جوان، جواد؟
یا بام، شاخه بود و گُلش بر زمین فتاد
ملعون دهر، داد به معصوم عصر، زهر
بس اُمّ‌فَضل داشت به اِبن‌الرّضا عِناد
این جسم سبز بوی گل سرخ می‌دهد
دست که داد دسته‌گل فاطمی به باد؟
شد کوچه‌های شهر پر از عطر و بوی گل
گویی فتاده باغ گلی روی دوش باد
گه نام باب برد و گهی آب آب کرد
لب‌تشنه داد جان و جوابش کسی نداد
آن کس که اَنُفس از نَفس او نَفس گرفت
زد همچنان نفس نفس و از نفس فتاد

عباس احمدی:

آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بی‌امام شد
دجله که دیگر آبروی رفته هم نداشت
آن‌قدر اشک ریخت که چشمش تمام شد
جنت وزید و حُجرهٔ در بستهٔ امام
در بارش ملائکه خود، بار عام شد
تا سایه‌بان شود به تن زهر دیده‌اش
خورشید شد کبوتر و بر روی بام شد..
آن روز ذوالجناح حسین از نفس فتاد
آن روز ذوالفقار علی در نیام شد
آتش نشست در جگر کربلایی‌اش
یعنی به رسم خون خدا تشنه‌کام شد..

سید رضا موید:

هر کس به جهان سر بسپارد به جواد

کار دو جهان وا بگذارد به جواد

از ساحت ثامن الحجج فیض برد

از بسکه رضا علاقه دارد به جواد

ای دوست به درگهت مراد آوردم

از دست ستم ها به تو داد آوردم

نام تو جواد است و خدای تو جواد

امید به لطف دو جواد آوردم

مرتضی حیدری آل کثیر:

کبوتر آمده امشب زیاد گریه کند

به هرکجا که دلش سرنهاد گریه کند

به وقت خواندن اذن دخول می خواهد

اگر که حال خوشی دست داد،گریه کند

وزائری که به مشهد رسیده می داند

که در کجای زیارت زیاد گریه کند

برای اینکه شفاعت کند امام رئوف

در آستانه ی باب الجواد گریه کند

مهدی جهاندار:

جواد آنکه به نزدش سخا و جود گداست

جواد آنکه خدا نیست، خنده‌های خداست

جواد آنکه هم از کودکی امام شده است

شبیه حضرت عیسی و حضرت یحیاست

جواد آنکه کریم بن هفت اقیانوس

جواد آنکه جواد بن هشتمین دریاست

جواد آنکه جواب تمام پرسش‌ها

جواد آنکه امام تمام باران‌هاست

جواد آنکه به دل بردن از پدر مشهور

جواد آنکه علی‌اکبر امام رضاست

جواد آنکه پدر از پسر غریب‌تر است

یکی به غربت مشهد، یکی به سامرّاست

جواد آنکه به فرزندی‌اش گمان بردند

غریب طعنه زدن‌های مردم دنیاست

جواد آنکه به لب‌های تشنه جان داده است

جواد آنکه پر از کلّ یوم عاشوراست

جواد آنکه به نزدیک با بصیرتی‌اش

ریا و خدعه‌ی مأمون و معتصم رسواست

دلم شکسته ولی پر تلاطم است هنوز

که عشق فاصله‌ی کاظمین کرب و بلاست

نفیسه سادات موسوی:

در اين حريم، هيچ‌كسی بی‌مراد نيست 

بازار اهل معرفت اینجا کساد نیست 

همواره بی‌حساب فقط لطف می‌كند 

بيهوده نام او كه امامِ "جواد " نيست 

ديدم كه در تمامی حاجت‌گرفته‌ها 

فرقی ميان مجتهد و بی‌سواد نيست 

از كشور امام رضاييم و بين ما 

كمتر كسی به لطف شما، خانه‌زاد نيست 

بغضی نشسته در دل شبهای اين حرم 

برعكس مشهد است و زائر زياد نيست 

پرسيدم از حوائج و بين جواب‌ها 

حتی يكی‌ش، "حاجت ما را نداد"، نيست 

نامی برای درب ورودی مرقدش 

درخور تر از ورودی "باب المراد" نيست