عقیق: حاج میثم مطیعی در یادداشتی درباره شعرخوانی مراسم نماز عید فطر نوشت:

 اول: خداقوت به برادرم حاج مهدی رسولی و جمع شاعران امسال که خیلی از حرف‌ها را در شعرخوانی عید فطر زدند و شاکله اشعار عید فطر این سال‌ها را حفظ کردند: روح انقلابی، تأکید بر آرمان قدس و جبهه مقاومت، امید به آینده و حفظ رویکرد انتقادی (هرچند می‌شد با توجه به درد دل‌های امروز مردم، با صراحت بیشتری همراه باشد).

دوم: خطاب به آنانی که بناست هر سال از اول ماه رمضان موج رسانه‌ای راه بیندازند که «مطیعی کجاست و چرا در این دولت ساکت است؟» فقط یک سؤال می‌پرسم: ابیات زیر را چه کسی؛ در چه تاریخی؛ در زمان کدام دولت و در کدام مراسم خوانده است؟ ای نشسته صف اول! به عدالت برخیز مالک راه علی شو، به شجاعت برخیز هان مبادا که چنان دولت قبلی، فردا گردن دولت قبلی فکنی مشکل را! گوش این مردم از این وعده و آن وعده پر است وقت تنگ است نبایست که لحظه نشست درد دل‌هاست خوشا گوش کنی مردم را نه که خاموش و فراموش کنی مردم را «تازه آغاز جهاد است» بر این طبل بکوب «وقت اعدام فساد است» بر این طبل بکوب علم قسط برافراز چو فرصت باقی‌ست حق مردم به‌خدا زندگی قسطی نیست! حق مردم نه زمین‌بازی و دست‌اندازی‌ست حق مردم نه چنین صنعت خودروسازی‌ست مردم ما که نکردند دریغی از جان صد دریغ است که مانند کنون در غم نان چیست تحریم؟ همین خام‌فروشی‌هامان غفلت از گنج نهفته به دل دریامان اقتصادی که به زنجیر دلار است هنوز این تجارت که زمین‌گیر دلار است هنوز اصل تحریم همین چرخه خودتحریمی‌ست آن که همت کند و طرح نو اندازد کیست؟ گره کار وطن غیرت ما می‌طلبد عقل و عشق و جگری چون شهدا می‌طلبد.

سوم: سالهاست نگارنده این چند سطر ناقابل را با انواع برچسب‌ها و قضاوت‌ها و اهانت‌ها نواخته‌اند و او نیز هیچ‌گاه در مقام دفاع از خود بر نیامده چون معتقد است ما باید خرج اهل‌بیت، انقلاب، ولایت و راه شهدا شویم نه اینکه آنان را خرج خود کنیم. اگر درباری بودن و جیره‌خوار و حکومتی بودن به معنای دریافت امکانات و پست و مقام و مال است، این تهمتی است ناروا که در پل صراط شما را معطل نگاه خواهد داشت. اما اگر به معنای پاسداری از ارزش‌های انقلاب اسلامی و خون شهیدان و راه امامین انقلاب و عدالتخواهی است، کفی بی فخرا. این انتخاب پرنور آگاهانه انجام شده. به فضل خدا سرباز کوچک این راه می‌مانیم و جان بر سر این پیمان خواهیم گذاشت، آبرو که سهل است.

 و در آخر: این انقلاب، سکوت و انفعال را بر فرزندانش حرام کرده است. موجیم که آسودگی ما عدم ماست...  میثم مطیعی  فردای عید فطر ۱۴۴۴ قمری  ۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ شمسی