اینجا اگر زائری حس کند کسی نیاز به کمک دارد، برایش فرقی ندارد هفت پشت غریبه باشد یا از همسفری‌های خودش، الویت در آن لحظه برایش رفع مشکل آن فرد است. همه زائرها با هدف قدم بر می‌دارند. یکی می‌گوید مریض دارم، یکی می‌گوید برای ظهور امام زمان(عج) راه می‌روم و دیگری می‌گوید من نایب شهدایی هستم که رفتند تا امروز راه برای ما باز باشد.

*به نیت فرج آقا امام زمان(عج) قدم‌هایم را بر می‌دارم

خانمی که از مشهد مسافر این راه است می‌گوید: «هشت روز است سفر را آغاز کردیم و الان سه روز است که پیاده روی را شروع کردیم. من به نیت فرج آقا امام زمان(عج) قدم‌هایم را بر می‌دارم. این سومین بار است که به این مراسم معنوی می‌آیم.»

اخبار کسانی که پشت مرز مانده‌اند به گوش این خانم رسیده، و دلش می‌خواهد به آنها بگوید: «من به نیابت از همه کسانی که به هر دلیلی نتوانستند بیایند راه می‌روم و امیدوارم همه کسانی که پشت مرزها ماندند رزق زیارت قسمتشان شود و همان طور که ما طلبیده شدیم آنها هم طلبیده شوند.»